توسعه پایدار و محیط زیست استان کرمانشاه؛ دیدگاه های متعارض نظری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
محیط زیست و توسعه پایدار به عنوان دو مفهوم به هم پیوسته در دو رهیافت نظری روابط بین الملل مطرح شده اند. محیط زیست گرایی نهادی و رویکرد اکولوژیکی سبزها این دو رهیافت نظری هستند. محیط زیست گرایی نهادی (کورنوکوپیانیست[1]) با نگاه خوش بینانه،انسان محوری را مبنا قرار داده و دولت و نهادهای دولتی را قادر بر حل مسائل زیست محیطی می داند. در مقابل رویکرد اکولوژیکی سبزها (نومالتوسی[2]) با بدبینی نسبت به نهادهای دولتی، نگاهی بوم محورانه و مبتنی بر محدودیت رشد را مبنای نظری خود قرار می دهد. با کاربست این تئوری ها بهتر می توان با توجه بر پیوند میان محیط زیست و توسعه پایدار، مسئله و ابعاد تحقق توسعه را ارزیابی کرد. در همین راستا تلاش این مقاله بر این است که با مقایسه دو رهیافت نظری ذکر شده در قالب چارچوب نظری و اتخاذ رویکرد توصیفی تحلیلی و ابزار کتابخانه ای به این پرسش پاسخ دهد که «باتوجه به رویکردهای نظری متعارض در حیطه محیط زیست و توسعه پایدار، رویکرد مدیریت محیط زیست در استان کرمانشاه را چگونه می توان تحلیل نمود؟» در پاسخ این فرضیه مطرح می شود که «حکمرانی و مدیریت محیط زیست در استان کرمانشاه مبتنی بر الزامات نظریه اکولوژیکی سبزها نبوده و ازاین رو چشم انداز حفظ محیط زیست و توسعه پایدار در استان روشن نیست». یافته های این مقاله نشان می دهد که جهت تحقق توسعه پایدار بازنگری در سیاست های دولت محور و گسترش فرهنگ مشارکت با بهره گیری از سازمان های مردمی با توجه بر ابعاد محدودیت رشد لازم است. استان کرمانشاه برای رسیدن به توسعه پایدار می بایست از مشکلات زیست محیطی به هم تنیده و نه مجزا که هرروزه توان حل آنها کاهش می یابد و در حال گسترش اند، گذر کند. در حقیقت با نگرشی مبتنی بر حکمرانی جهانی زیست محیطی می توان مسیر توسعه در استان را هموار ساخت. مقاله را می توان با تحقیقات گسترده تر بعدی کاربردی توسعه ای بخشید. cornucopyanism Neo_malthusianismSustainable Development and the Environment of Kermanshah Province: Contrasting Theoretical Approaches
Environment and sustainable development are presented as two interrelated concepts within two theoretical approaches in international relations. These approaches are institutional environmentalism and the ecological approach of the Greens. Institutional environmentalism (Cornucopianism) takes an optimistic, human-centered perspective, assuming that governments and governmental institutions are capable of solving environmental problems. On the other hand, the ecological approach of the Greens (Neo-Malthusianism) adopts a more skeptical view of governmental institutions, and its theoretical foundation is based on an eco-centric perspective that emphasizes growth limitations. By applying these theories, one can better evaluate the issue and the dimensions of development, given the connection between the environment and sustainable development. In this regard, this paper aims to answer the question, "Given the conflicting theoretical approaches within the realm of the environment and sustainable development, how can the environmental management approach in Kermanshah province be analyzed?" The hypothesis suggests that "Environmental governance and management in Kermanshah province are not informed by the requirements of the ecological theory of the Greens, and as a result, the prospects for environmental preservation and sustainable development in the province are uncertain." The findings of this paper suggest that to achieve sustainable development, there needs to be a revision of government-centered policies and an expansion of a culture of participation, utilizing grassroots organizations while considering the constraints of growth. Kermanshah province must overcome its intertwined environmental problems, which are becoming exceedingly difficult to address and are expanding day by day. In fact, by adopting a global environmental governance perspective, the development path in the province can be smoothed. The paper could be further developed with more extensive research to provide practical insights.
تبلیغات
