سیاست های مذهبی دولت شیعی قاجار در مواجه با ارامنه مسیحی تابع اچمیادزین بر اساس اسناد ماشتوس مقدس (ماتناداران)
آرشیو
چکیده
اچمیادزین به عنوان یک نهاد دینی مسیحیت یگانه عامل پیوند دهنده مردم ارمنی و همچنین واسطه امور فی ما بین دولت قاجار و ارامنه بود. بررسی تحولات تاریخی و اسناد و مدارک به خوبی گواه آن است که سیاست اصولی دولت مسلمان قاجار حمایت جدی و مستمر از رعایای مسیحی خود به ویژه ارامنه بوده است.به طوری که در باب عدم اجبار ارامنه به تغییر کیش ارامنه به اسلام توسط مسلمانان و عدم تعرض به آئین و مناسک مذهبی آن ها فرامین مهمی صادر کردند.این پژوهش درصدد است با نگاهی تحلیلی به بررسی سیاست های مذهبی دولت شیعی قاجار در مواجه با ارامنه مسیحی تابع اچمیادزین بر اساس اسناد ماشتوس مقدس(ماتناداران) بر پایه اسناد موجود درآرشیو ارامنه در ایران و ارمنستان بپردازد.یافته های پژوهش حاکی ازآن سیاست های مذهبی دولت شیعی قاجار در مواجه با ارامنه مسیحی تابع اچمیادزین بر اساس یک همزیستی پایدار و عدم مناقشات مذهبی بود. اچمیادزین به عنوان یک نهاد دینی مسیحیت یگانه عامل پیوند دهنده مردم ارمنی و همچنین واسطه امور فی ما بین دولت شیعی قاجار و ارامنه بود.Religious Policies of the Shia Qajar Government in Confronting Armenian Christians Subject to Etchmiadzin Based on the Documents of the Holy Mashtots (Matenadaran)
Etchmiadzin, as a religious institution of Christianity, was the sole unifying factor for the Armenian people and also served as an intermediary in matters between the Qajar government and the Armenians. The examination of historical developments and documents clearly demonstrates that the fundamental policy of the Muslim Qajar government was the serious and continuous support of its Christian subjects, especially the Armenians. They issued important decrees regarding the non-compulsion of Armenians to convert to Islam by Muslims and the non-violation of their religious rites and rituals. This research seeks to analytically examine the religious policies of the Shia Qajar government in confronting Armenian Christians subject to Etchmiadzin, based on the documents of the Holy Mashtots (Matenadaran) and relying on existing documents in the Armenian archives in Iran and Armenia. The research findings indicate that the religious policies of the Shia Qajar government in confronting Armenian Christians subject to Etchmiadzin were based on a stable coexistence and the absence of religious conflicts. Etchmiadzin, as a Christian religious institution, was the sole unifying factor for the Armenian people and also served as an intermediary in matters between the Shia Qajar government and the Armenians
تبلیغات
