تبیین عوامل مؤثر بر مناسبات سیاسی سلجوقیان عراق و اتابکان سَلغُری فارس (543 – 590 ق) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ساختار حکومت سلجوقی تلفیقی از سنت های سیاسی – اجتماعی ترکان و الگوی ملکداری ایرانی – اسلامی بود. حاکمیت توامان این دو اندیشه در نظام حکومتی این دودمان موجب شد که همزمان با حکومت مرکزی سلجوقی، دودمان های اتابکی متعددی نیز در گستره قلمرو این خاندان شکل بگیرد. سلغریان (543 – 668 ق) ازجمله مهم ترین این دودمان ها بودند که در سال 543 ق توسط سنقر بن مودود در ایالت فارس اعلام موجودیت کردند. در دوره 47 ساله همزمانی میان این خاندان با سلجوقیان عراق (513 – 590 ق)، مناسباتی میان طرفین برقرار شد. نوشتار حاضر تلاش دارد با استفاده از روش تاریخی، عوامل مؤثر بر شکل گیری این مناسبات و چگونگی تأثیرگذاری این عوامل بر روابط طرفین را مورد بررسی قرار دهد. یافته ها بیانگر آن است که تلاش سلغریان برای انتصاب شاهزاده مدنظر خویش به مقام سلطنت، نهاد خلافت عباسی، منازعات جانشینی سلغریان و تحولات سیاسی حکومت سلجوقیان کرمان، چهار عاملی بوده اند که موجب شکل گیری مناسبات میان سلغریان و سلجوقیان عراق شده اند. این عوامل متناسب با ماهیتشان یا موجب ایجاد همگرایی در مناسبات دو حکومت شده اند، یا اینکه واگرایی در مناسبات آن ها را رقم زده اند.Explaining the effective factors on the political relations between the Seljuqs of Iraq and Atabakan Salghori of Fars (543-590 AD)
The structure of the Seljuk government was a combination of the social-political traditions of the Turks and the Iranian-Islamic model of ownership. The combined rule of these two ideas in the government system of this dynasty led to the formation of several Atabaki dynasties in the territory of this dynasty at the same time as the Seljuk central government. The Salgharians (543-668 AH) were among the most important of these dynasties, which were declared in Fars province by Sanqar bin Modud in 543 AH. During the 47-year period of coexistence between this dynasty and the Seljuqs of Iraq (513-590 AD), relations were established between the parties. This article tries to use the historical method to examine the factors influencing the formation of these relationships and how these factors affect the relations of the parties. The findings indicate that the efforts of the Selgharis to appoint their desired prince to the position of king, the institution of the Abbasid caliphate, the succession disputes of the Selgharis, and the political developments of the Seljuk government in Kerman, were four factors that caused the formation of relations between the Salgharis and the Seljuks of Iraq. These factors, according to their nature, have either led to convergence in the relations between the two governments, or have marked the divergence in their relations.
تبلیغات
