تحلیل جادوی مجاورت در آفرینش موسیقی و معنا در حماسه «مجد الاسلام» اثر احمد محرم با تکیه بر نظریه شفیعی کدکنی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
جادوی مجاورت یکی از مهم ترین مباحث در تحلیل ساختار موسیقایی شعر است که موردتوجه پژوهشگران واقع شده و شامل محورهای همنشینی و جانشینی است. جادوی مجاورت به معنای توازن های موسیقایی و آوایی در متن است. محورهای جانشینی و همنشینی از مهم ترین ابزارهای مطرح شده در نقد فرمالیستی و علم معناشناسی به شمار می آیند. رابطه جانشینی، پیوند موجود میان واحدهایی است که به جای هم انتخاب می شوند و در همان سطح، واحدهای تازه ای پدید می آورند. در محور همنشینی ارتباط واژه با واژه های پیش و پس از آن بررسی می شود. موسیقی مشترک بین واژه ها بدون در نظر گرفتن بعد معنایی آن ها منجر به حضور واژه ها در کنار هم می گردد. محور جانشینی و همنشینی شیوه ای برای تعیین ویژگی های سبک هنری و ادبی به شمار می آید. این پژوهش قصد دارد تأثیر جادوی مجاورت را در آفرینش معنا و موسیقی به روش توصیفی - تحلیلی در حماسه «مجد الإسلام» واکاوی نماید. عاملی که بر ضرورت انجام این جستار تأکید می کند، تبیین روش های مؤثر در آفرینش معنا، هارمونی و موسیقی شعر احمد محرم و کشف زیبایی های فنی و سبکی در حماسه «مجد الإسلام» برای مخاطب است. یافته های این جستار حاکی از آن است که رابطه جانشینی و همنشینی موجب انسجام و اتحاد معنایی در حماسه «مجد الإسلام» شده است. هم نشینی درست کلمات، عرصه را برای تمایز سبک این اثر حماسی فراهم کرده است. به کارگیری صنایع ادبی و همنشینی آن ها در کنار هم و بهره مندی از مشخصات آوایی سبب هماهنگی و ایجاد موسیقی ویژه ای در این اثر شده است و بدین ترتیب مفاهیم و معناها با تأکید بیشتری ذکر شده است. گزینش صحیح واژه ها در این اثر حماسی موجب توجه بیشتر مخاطب به اشعار احمد محرم می شود؛ چراکه هنگامی که واژه ای در معنای صحیح استفاده شود انسان مشتاق آن شده و این موسیقی برخاسته از کلمات سبب فخیم شدن سخن می شود.Analyzing the magic of proximity in the creation of music and meaning in the epic "Majd al-Islam" by Ahmed Muharram based on Shafi’i Kadkani’s theory
The magic of proximity stands as one of the most significant elements in analyzing the musical structure of poetry, attracting considerable scholarly attention through its paradigmatic and syntagmatic dimensions. This phenomenon refers to the presence of specific phonetic and rhythmic balances within a poetic text. Both paradigmatic and syntagmatic relations represent crucial analytical tools in formalist criticism and semantic studies.A paradigmatic relationship denotes the connection between interchangeable linguistic units at the same structural level, while syntagmatic relations examine how words interact sequentially with their immediate context. The musical harmony between words, independent of their semantic value, often determines their proximate placement. These two axes serve as fundamental methods for identifying characteristics of artistic style in literary works.This research employs a descriptive-analytical approach to examine how the magic of proximity contributes to meaning creation and musicality in Ahmad Muharram's epic *Majd al-Islam*. The study's significance lies in elucidating the techniques that generate meaning, harmony, and musicality in Muharram's poetry, while revealing the stylistic and aesthetic qualities of this Islamic epic.The findings demonstrate that paradigmatic and syntagmatic relationships foster narrative coherence and semantic unity throughout *Majd al-Islam*. Muharram's strategic lexical combinations establish the work's distinctive stylistic framework. The skillful deployment of literary devices alongside phonetic features creates remarkable harmony and produces a unique musical quality that amplifies the text's conceptual emphasis.The epic's meticulous word selection particularly engages readers with Muharram's verse. When vocabulary is employed with precise intentionality, it generates both intellectual appeal and aesthetic pleasure. The resulting musicality elevates the discourse, transforming speech into an art form of noble expression. This linguistic craftsmanship explains the enduring appeal of *Majd al-Islam* among its audience.
تبلیغات
