بررسی دوسویه «آگاهی کلی» و «تألم وجودی» در ارجاع به خودشناسی بر مبنای فلسفه ملاصدرا (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
نظریه «خودشناسی» از جمله اندیشه های بنیادین در فلسفه ملاصدرا است که توأمان نگرش های فلسفی و بینش های عرفانی او را پیوند می زند. در این باره، می توان در رابطه با ضرورت و اهمیت خودشناسی ذیل پروژه «فلسفی زیستن» نیز تأمل کرد؛ بر همین اساس، پرسش مقاله این است که خودشناسی چه نسبتی با فلسفی زیستن دارد؟ یا به عبارت بهتر، چگونه مقوله های مهم فلسفی و امور زندگی روزمره می توانند فلسفه پژوه را به سوی الزام به خودشناسی سوق دهند؟ فرضیه مقاله نیز این است که اساساً، خودشناسی را باید بنیاد و شرط اقدام به زیست فلسفی به حساب آورد. در این میان، دو مقوله بیش از همه ضرورت و اهمیت این موضوع را آشکار می کنند؛ یکی، آگاهی های کلی و دیگری، تألمات وجودی. دو سویه «آگاهی کلی» و «تألم وجودی» نه فقط پدیده خودشناسی را ضرورت می بخشند، بلکه توأمان موجب قوام آن نیز می شوند؛ آگاهی کلی به مثابه یک جنبه معرفتی، از آن نظر که ماهیت آگاهی همواره به هستی مدرِک حواله می دهد و اینکه حقیقت آگاهی نیز فقط در بستر خودشناسی و برای خود-شناخته آشکار می شود و تألم وجودی به مثابه یک جنبه روانی، از آن نظر که ماهیت تألم همواره در تجربه بی واسطه من پناه می گیرد و در بستر آن است که حضور من که بایسته تحقق آرامش در زیست فلسفی است، محقق می شود.Examining the Two Sides of "General Awareness" and "Existential Meditation" in Reference to Self-Knowledge on Mulla Sadra's Philosophy
The theory of "self-knowledge" is one of the fundamental ideas in Mulla Sadra's philosophy, linking his philosophical perspectives with his mystical insights. In this regard, one can reflect on the necessity and importance of self-knowledge within the framework of the "philosophical way of life." Accordingly, the question posed by this article is: What is the relationship between self-knowledge and living philosophically? Or, more precisely, how can key philosophical concepts and aspects of everyday life compel a philosophy scholar toward the necessity of self-knowledge? The article hypothesizes that self-knowledge should be regarded as the foundation and prerequisite for engaging in a philosophical life. In this context, two factors reveal the significance of this issue most clearly: general awareness and existential suffering. These two aspects—“general awareness” and “existential suffering”—not only make self-knowledge imperative but also contribute to its realization. General awareness, as an epistemic aspect, refers to the nature of awareness, which always points to the being of the knower and the fact that the essence of awareness only becomes apparent in the context of self-knowledge and for the self-recognizing subject. Existential suffering, as a psychological aspect, draws on the nature of suffering, which always takes refuge in the direct experience of the self. It is within this framework that the presence of the self, which is necessary for achieving peace in a philosophical life, is realized.
تبلیغات
