یکی از مهم ترین چالش های پیامبران الهی مواجهه با مسئله حس گرایی و توجه مردم به آن است و یکی از رسالت های پیامبران نیز تکیه نکردن در اصول اعتقادی بر حس گرایی می باشد. حس جزء لاینفک انسان بوده و نقش مهمّی در زندگی بشر دارد و همانند سایر ابعاد خارق العاده از دید خداوند متعال پنهان نمانده و رهنمود های ارزنده ای برای نجات بشر از انحراف و سردرگمی در شناخت، مبدأ و معاد، و دیگر حقایق غایب از حواس، توسط فرستادگان او به بشر ارزانی شده است. قرآن کریم در آیات گوناگون به نقد حس گرایی پرداخته و با تذکر در آیات مختلف پیامدهای آن را برشمرده تا انسان را از گرفتار شدن در دام این پدیده برهاند. نوشتار پیش رو تلاش دارد تا به روش تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانه ای و با بررسی آیات الهی در رابطه با این پدیده و واکاوی نقش آن ها در باورهای بشری، پرده از ماهیت تأثیرات حس گرایی برداشته و تبیین نماید که اعتقادات منحصر به حواس تا آنجا خطر آفرین هستند که گاه اشرف مخلوقات خداوند را به پرتگاه پست حیوانی و جهنّم ضلالت می کشاند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که حس گرایی نقش و تأثیر بسیار مهمی در انکار خداوند، ملائکه، وحی، معاد، تکذیب أنبیاء الهی، معجزات و آلوده شدن به گناهان دارد. غفلت از این مهم، سزاوار نیست؛ چرا که قدرت تفکیک باورهای اعتقادی از حواس، عامل شکوفایی استعدادهای توحیدی و الهی و سلامت دنیوی و سعادت اخروی خواهد بود.