واکاوی مهاجرت های بین استانی در ایران طی دوره زمانی 1395-1385 (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
شواهد آماری بیانگر بالا بودن میزان مهاجرت های داخلی ایران و تغییر الگوی جریان این مهاجرت ها به سمت افزایش مهاجرت های بین استانی طی سال های اخیر است. هدف این مطالعه، واکاوی تحولات، الگوها، اثربخشی و مسیرهای مهاجرت بین استانی کشور طی دوره 1385-1395 بود. بدین منظور از روش تحلیل ثانویه داده های مهاجرت 31 استان کشور بهره گرفته شده است. یافته ها نشان می دهند، طی دوره های مذکور همواره برخی استان ها مهاجرفرست درحالیکه بعضی مهاجرپذیر بوده اند. استان های یزد، البرز و سمنان، بالاترین نسبت مهاجرپذیری به مهاجرفرستی را داشته اند. مهاجرپذیری و مهاجرفرستی استان ها از سطح توسعه یافتگی آنها تأثیر پذیرفته است. طی دوره های مورد مطالعه، میزان اثربخشی مهاجرت در بازتوزیع فضایی جمعیت در استان های غربی، مرکزی و جنوب شرقی بیشتر و در استان های شرقی کشور کمتر بوده است.اثر مهاجرت های بین استانی در بازتوزیع جمعیت نیز تاحدودی افزایش یافته است. طی دوره 1385-1390، از حجم مهاجرت ها به پایتخت کاسته شده و بر حجم مهاجرت ها به فواصل کوتاه و به کلان شهرهای منطقه ای افزوده شده است، درحالیکه طی دوره 1390-1395، عکس آن اتفاق افتاده است. در هر دو دوره، نقش استان های کلان شهری منطقه ای در جذب مهاجران استان های همسایه (همانند استان خراسان رضوی در جذب مهاجران خراسان شمالی، جنوبی و سیستان وبلوچستان و...) قابل مشاهده است. استان تهران و استان های همجوار با بُعد مسافت کمتر، مقصد اکثر مهاجرت های بین استانی بوده اند. نتایج نشان می دهند جریان مهاجرت بین استانی کشور به شدت متأثر از راهبردها و سیاست گذاری های دولت در استان ها بوده و این موضوع نقش زیادی در شکل گیری بازتوزیع فضایی جمعیت در کشور دارد.Analysis of Inter-Provincial Migrations in Iran During 2006-2016
Statistical evidence indicates a high rate of internal migration in Iran and a shift in the pattern of these migrations toward an increase in inter-provincial migration in recent years. The aim of this study is to analyze the changes, patterns, effectiveness and routes of inter-provincial migration in the country during the period 2006-2016. For this purpose, the secondary analysis method of migration data from 31 provinces of the country has been used. The findings show that during the mentioned periods, some provinces have consistently been migrant-sending, while some have been migrant-receiving. The provinces of Yazd, Alborz, and Semnan have had the highest ratio of immigration to emigration. The migration reception and sendingof provinces have been affected by their level of development. During the studied periods, the intensity of migration in the spatial redistribution of the population has been higher in the western, central, and southeastern provinces and lower in the eastern provinces of the country. The effect of inter-provincial migration on population redistribution has also increased to some extent. During the period 2006-2011, the volume of migration to the capital decreased, and the volume of migration to short distances and to regional metropolises increased, while during the period 2011-2012, the opposite occurred. In both periods, the role of regional metropolitan provinces in attracting migrants from neighboring provinces (such as Khorasan Razavi Province in attracting immigrants from North Khorasan, South Khorasan, Sistan and Baluchestan, etc.) is evident. Tehran Province and its neighboring provinces with shorter distance dimensions have been the destinations for most interprovincial migrations. The results show that the flow of interprovincial migration in the country has been strongly influenced by government strategies and policies in the provinces, and this has played a significant role in shaping the spatial redistribution of the population in the country.
تبلیغات
