نقش سرمایه اجتماعی در مدیریت بحران؛ مطالعه موردی سیل استان لرستان در سال ۱۳۹۸ (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف این پژوهش بررسی نقش مولفه های سرمایه اجتماعی در بحران و تاثیر آنها بر کیفیت مدیریت بحران است. روش تحقیق کیفی و با استفاده از مصاحبه (گروه های کانونی) انجام شده است. برای تحقق اهداف، پنج گروه کانونی براساس ویژگی های افراد سیل زده (جنسیت، سن، محل سکونت، شغل و آسیب پذیری) تشکیل شد و با روش کیفی و براساس رهیافت کمترساخت یافته و سپس متمرکز(قیف)، مصاحبه ها انجام شد. بستر مطالعاتی تحقیق، بحران سیل سال ۱۳۹۸ در استان لرستان و جامعه مورد بررسی سیل زدگان این استان است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که وضعیت سرمایه اجتماعی پیش از سیل همچون وضعیت اقتصادی مطلوب نبود و مشکلات معیشتی متعددی وجود داشت. با بروز بحران عواملی مانند بی اعتمادی، مشارکت اجتماعی ضعیف، پیوندهای اجتماعی کم رمق، روحیه داوطلبی پایین، کم توجهی به ظرفیت های رسانه ای در بحران از سوی نهادهای امدادی و نبود تصمیم گیری موثر و کارآمد باعث تضعیف سرمایه اجتماعی شد و تاثیر بدی بر کیفیت مدیریت بحران داشت. در این تحقیق مدیریت بحران با رویکرد بحران پذیر مدنظر است که در آن بحران فرصتی برای توسعه درنظر گرفته می شود. با توجه به یافته های تحقیق، وضعیت مولفه اعتماد بیش از سایر مولفه ها نامطلوب است که اثرات محسوس و نامحسوسی بر میزان اثربخشی مدیریت بحران می گذارد.The role of social capital in crisis management; Case study of floods in Lorestan province in 2019
The purpose of this study is to investigate the role of social capital components in crisis and their impact on the quality of crisis management. The research method was qualitative using interviews (focus groups). To achieve the goals, five focus groups were formed based on the characteristics of flooded individuals (gender, age, place of residence, occupation and vulnerability) and interviews were conducted using a qualitative method based on a less structured and then centralized (funnel) approach. The study case study is the flood crisis of 2019 in Lorestan province and the study population of flood victims in this province. The findings of this study show that the situation of social capital before the flood was not as favorable as the economic situation and there were several livelihood problems. With the crisis, factors such as distrust, weak social participation, weak social ties, low volunteerism, lack of attention to media capacity in crisis by relief agencies and lack of effective and efficient decision-making weakened social capital and had a negative impact on the quality of crisis management. In this research, crisis management is considered with a critical approach in which the crisis is considered an opportunity for development. According to the research findings, the status of the trust component is more unfavorable than other components, which has tangible and intangible effects on the effectiveness of crisis management.
تبلیغات
