بررسی انتقادی تقریر فیاضی از نظریه وجود ذهنی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
از میان تقریرهای نظریه وجود ذهنی، تنها اندکی از آنها به مغایرت وجودی علم حصولی و وجود ذهنی حکم کرده اند؛ تقریر غلامرضا فیاضی جدیدترین آنهاست. او معتقد است نظریه اتحاد عاقل و معقول مقتضی تمایز هستی شناختی علم حصولی و وجود ذهنی است. از پیامدهای این تقریر، بازسازی نظریه شبح محاکی و جایگزین کردن مطابقت حکایی به جای مطابقت ماهوی در تقریر مشهور است. فیاضی از دو راه بر تمایز هستی شناختی علم حصولی و وجود ذهنی استدلال کرده است: مشاهده حضوری و استدلال تضایف. این مقاله در هفت محور تقریر فیاضی از نظریه وجود ذهنی را تبیین کرده است. بررسی انتقادی این تقریر به این نتیجه انجامید که نه نظریه اتحاد عالم و معلوم اقتضا دارد تا علم حصولی از لحاظ هستی شناختی غیر از صورت ذهنی باشد و نه درون نگری حضوری؛ دلیل تضایف نیز این مغایرت وجودی را اثبات می کنند. همچنین این نتیجه به دست آمد که جایگزین کردن مطابقت حکایی به جای مطابقت ماهوی صحیح نیست؛ زیرا فاقد ملاک لازم برای تبیین حکایت و مطابقت ذهن و عین است.A Crtical Examinaton of Gh. Fayyazi’s Take on the Theory of Mental Existence
Among different interpretations of the theory of mental existence, only a few vouch for the existential contradiction between acquired knowledge and mental existence. Gh. Fayyazi is the most recent of these interpretations. According to him, the theory of the unification of the intelligent and the object of intelligence necessitates an ontological distinction between acquired knowledge and mental existence. One of the consequences of this interpretation is the reconstruction of the theory of the representative apparition and the substituting of representative correspondence with substantive correspondence in the well-known interpretation. Through two directions, Fayyazi argues for the ontological distinction between acquired knowledge and mental existence: inner vision and correlation. In seven sections, this article explores Fayyazi’s take on the theory of mental existence. The article concludes that neither the theory of the unification of the knower and the known nor inner vision necessitates the ontological duality of acquired knowledge and mental image. Also, the article concludes that it is not correct to replace representative correspondence with substantive correspondence as it lacks the necessary criterion for representation and correspondence between mind and object.
تبلیغات
