بررسی انتقادی پاسخ کریستوفر فرانکلین به صورت بندی تبیینی از استدلال بخت (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مسئله اساسی این پژوهش بررسی پاسخ کریستوفر فرانکلین به «صورت بندی تبیینی از استدلال بخت» به روش توصیفی تحلیلی و هدف آن نقد مبنایی صورت بندی تبیینی و پاسخ فرانکلین به آن، با توجه به نادرستی «علت انگاری دلیل» است. بر اساس صورت بندی تبیینی، با پذیرش ناتعین گروی، نمی توان تبیین کرد که چرا عامل به جای عمل «الف»، «ب» را انجام داده است و این به «بخت» می انجامد. فرانکلین ضمن صورت بندی تبیینی از استدلال بخت، از دو نوع تبیین تقابلی نوع اول و نوع دوم نام می برد. بر این اساس، تبیین تقابلی نوع اول مقدمه دوم استدلال، و نوع دوم مقدمه اول استدلال را کاذب می گرداند. در نتیجه، هیچ خوانشی از تبیین تقابلی تمام مقدمات استدلال بخت را صادق نمی کند. اصرار طرفداران تعین گروی بر ارائه تبیین تقابلی نوع اول، مبتنی بر پذیرش پیشین تعین گروی روان شناختی است که علاوه بر مصادره به مطلوب بودن، مقبول اکثریت سازگارگروان هم نیست. هرچند پاسخ فرانکلین به این معضل قابل قبول است، اما اختیارگروی مد نظر فرانکلین و همچنین صورت بندی تبیینی از معضل بخت، مبتنی بر علت پنداشتن دلیل است، درحالی که اشکال هنجارمندی نشان می دهد که اساساً دلایل روانی کنشگر نمی توانند نقش علّی را در پیدایش کنش ایفا کنند و در نتیجه، پیش فرض صورت بندی تبیینی از معضل بخت و پاسخ فرانکلین از بنیان نادرست است.A Critical Examination of Christopher Franklin’s Response to the Explanatory Formulation of the Luck Argument
The main issue of this study is to examine Christopher Franklin’s response to the "explanatory formulation of the luck argument" using a descriptive-analytical method. The aim is to critically evaluate the foundational aspects of the explanatory formulation and Franklin's response to it, in the light of the incorrectness of "considering the cause of something as its justification". Based on the explanatory formulation, with the acceptance of indeterminism, it is impossible to explain why the agent performed act "B" instead of act "A," and this leads to "luck." In his explanatory formulation of the luck argument, Franklin distinguishes between two types of contrasting explanations. Accordingly, the type one contrasting explanation renders the second premise of the argument false, while the type two renders the first premise false. As a result, no interpretation of the contrasting explanation validates all the premises of the luck argument. The insistence of determinists on presenting the type one contrasting explanation is based on the prior acceptance of psychological determinism, which, in addition to being question-begging, is also not accepted by the majority of compatibilists. Although Franklin’s response to this problem is acceptable, the libertarianism proposed by Franklin, as well as the explanatory formulation of the luck problem, is based on "considering the cause of something as its justification". However, the problem of normativity shows that psychological reasons of the agent cannot play a causal role in the formation of actions, and as a result, the underlying assumption of the explanatory formulation of the luck problem is incorrect and Franklin’s response fundamentally fails.
تبلیغات
