سنجش مکانی گستره های فقر شهری (مورد مطالعه: شهر ورامین) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
امروزه شهرهای کشورهای در حال توسعه به شکلی غم انگیز مکان تمرکز فقر شده اند و کانون فضایی این تمرکز عمدتاً در حاشیه شهرها است. کمبود شدید خدمات و فضاهای شهری، نبود دسترسی های مناسب برای تأمین نیازهای وابسته، ضعف اقتصادی ساکنان و عدم توانایی در پاسخ گفتن به نیازهایی به غیر از گذران زندگی روزمره، موجب انباشت نیازها به ویژه نیازهای فراغتی و محرومیت از امکانات مربوط به آن ها در شهر ورامین شده است. بر همین مبنا، هدف پژوهش حاضر سنجش توزیع مکانی پهنه های فقر به منظور شناخت فضایی ابعاد فقر به منظور مدیریت و سامان دهی بهتر آن ها است. روش پژوهش حاضر تحلیلی -کمی و از نوع کاربردی است. از مدل تحلیل عاملی در محیط GIS برای پهنه بندی فضایی فقر شهری در ورامین استفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر آن است که از مجموع 1366 بلوک شهر ورامین، تعداد 46 بلوک معادل 4/3 درصد بسیار ثروتمند، 264 بلوک معادل 3/19 درصد ثروتمند، 466 بلوک معادل1/34 درصد متوسط، 394 بلوک معادل 8/28 درصد فقیر و 196 بلوک معادل 3/14 درصد بسیار فقیر شناخته شده اند. افزون بر این، تبلور مکانی فقر بر بافت های فرسوده، نابه سامان، ناکارآمد و بافت های حاشیه ای و غیررسمی منطبق است و بنابراین، بیشترین مراتب فقر شهری در شهر ورامین در محله هایی مانند خیرآباد، عمروآباد، کهنه گل، سکینه بانو، کارخانه قند، کاشانی، شهرک گل تپه، محدوده مرکزی یا کاظم آباد اخوان شامل خیابان شهید فکوری، خیابان شهید چمران، میدان روغن کشی، خیابان نامجو و سیلو هستند.متن
Spatial Measurement of Urban Poverty Areas (Case Study: Varamin City)
Nowadays the cities of developing countries have become concentrated places of poverty and the spatial Focus of this focus is mostly on the periphery of cities. A series of factors including a Severe shortage of urban services and the lack of appropriate access to meet the dependent needs, residents’ economic weakness and inability to respond to other than those of daily living has led to the accumulation of needs, especially the needs of leisure and lack of facilities in the Varamin City. Accordingly, the present study aims to measure the spatial distribution of poverty zones to spatially identify the dimensions of poverty to better manage and organize them. The method of the present research is analytical-quantitative and of applied type. The factor analysis model in the GIS environment has been used for spatial zoning of urban poverty in Varamin. The results of the research indicate that out of a total of ۱۳۶۶ blocks of Varamin city, ۴۶ blocks equivalent to ۳.۴% are very rich, ۲۶۴ blocks equivalent to ۱۹.۳% are rich, ۴۶۶ blocks equivalent to ۳۴.۱% are average, ۳۹۴ blocks equivalent to ۲۸.۸% are poor and ۱۹۶ blocks equivalent to ۱۴.۳% are very poor. In addition, poverty spatial visualization is consistent with worn-out, disorganized, inefficient, marginal, and informal textures. The highest levels of urban poverty in Varamin City are located in the neighborhood such as Kheirabad, Amroabad, Kohne Gel, Sakina Bano, Kharkaneh Gand, Kashani, Goltapeh Shahrak, Central area or Akhavan Kazmabad including Fakouri Shahid Street, Chamran Shahid Street, Roghankeshi square, Namjoo and silo Street.
تبلیغات
