تحلیل تضمین امنیت شغلی کارگران زن در مرخصی بارداری و زایمان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
یکی از حقوق اساسی کارگران، بهره مندی از امنیت شغلی است. این حق در وضعیت بارداری کارگران زن که از حالت اشتغال به حالت مرخصی بارداری و زایمان تغییر وضعیت می یابند، در معرض تهدید قرار می گیرد. حقوق بین الملل کار و حقوق اتحادیه اروپا در راستای صیانت از این حق، قواعد و مقررات مناسبی را در جهت ممنوعیت خاتمه دادن به قراردادهای کارگران زن و حمایت از اشتغال آنها در شرایط بارداری و زایمان، پیش بینی کرده اند. در حقوق کار و تأمین اجتماعی ایران علیرغم وجود مقررات نسبتاً مناسبی در این خصوص، متأسفانه رویه قضایی دیوان عدالت اداری در جهت تضمین امنیت شغلی کارگران مزبور، شکل نگرفته است. پژوهش پیش رو با اتخاذ رویکردی توصیفی و تحلیلی، ضمن تبیین موضع حقوق بین الملل کار و حقوق اتحادیه اروپا، به ارزیابی موضوع در حقوق ایران پرداخته است. نتیجه آن که بر اساس ادلّه ارائه شده در این پژوهش، دوران مرخصی بارداری و زایمان ماهیتاً با وضعیت تعلیق قرارداد منطبق است و بر این مبنا در این دوره کارفرما حق پایان دادن به قرارداد کارگر را ندارد و احتساب این دوره به عنوان بخشی از مدت قرارداد کار، بی وجه است. همچنین پیش بینی حق فسخ برای کارفرما و یا شرط انفساخ قرارداد در صورت تحقق بارداری کارگر، فاقد وجاهت حقوقی است.Analysis of Ensuring Job Security for Female Labors on Maternity Leave
One of the basic rights of labors is to enjoy job security. This right is threatened in the pregnancy status of female labors who change from employment status to maternity leave. International labor law and EU law, in order to protect this right, have laid down appropriate rules and regulations to prohibit the termination of contracts of women labors and to protect their employment during pregnancy and childbirth. In labor and social security law of Iran, despite the existence of relatively appropriate regulations in this regard, unfortunately, judicial procedure of administrative court of justice has not been formed to ensure the job security of these labors. The present study, by using a descriptive and analytical approach, while explaining the position of international labor law and EU law, has evaluated the issue in labor law of Iran. The result is that according to the evidence presented in this study, the maternity leave period is inherently matches with the suspension of the contract, and therefore in this period the employer has no right to terminate the contract and it is pointless to count this period as part of the employment contract. Also, the Predict the right of termination for the employer or the condition of termination of the contract in case of pregnancy of the labor, has no legal validity.
Maternity Leave, Labor, Job Security, Labor Contract, Administrative Court of Justice, European Union
تبلیغات
