عوامل مؤثر بر پیگیری رویکرد نگاه به شرق در سیاست خارجی دولت ابراهیم رئیسی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
یکی از محورهای برجسته سیاست خارجی دولت رئیسی، پیگیری رویکرد نگاه به شرق است. هم رئیس جمهور و هم سایر مقامات ایران پیوسته بر اهمیت این روابط و رو به گسترش بودن آن تاکید کرده اند. با مشاهده عزم دولت سیزدهم برای توسعه روابط با چین و روسیه، سؤالی که مطرح می شود این است که کدام عوامل در انتخاب سیاست نگاه به شرق از سوی دولت رئیسی مؤثر بودند؟ فرضیه پژوهش تعلق خاطر رئیس جمهور به جناح اصولگرا و همنوایی ساختارهای داخلی قدرت با دیدگاه های دولت را در پیگیری رویکرد نگاه به شرق موثر می داند. برای پاسخ به سوال اصلی از نظریه پیوستگی جیمز روزنا و روش علّی استفاده شده است. همچنین داده های پژوهش به صورت کتابخانه ای از منابع نوشتاری و الکترونیک گرداوری گردیدند. یافته های پژوهش نشان دادند رویکرد نگاه به شرق بیش از آنکه یک اجبار برخاسته از متغیر نظام بین الملل باشد یک انتخاب از سوی دولت بوده است. تعلق ابراهیم رئیسی و اعضای کابینه وی به جناح اصولگرا، ترجیح این جناح به توسعه روابط با شرق و برجسته سازی تضاد با غرب، یکدست شدن ساختار قدرت و حمایت یکپارچه از رویکرد نگاه به شرق، به همراه نقشی که رئیسی به عنوان یک رئیس جمهور انقلابی، ارزشی، ولایت مدار و غرب ستیز برای خود تعریف کرده است در شکل گیری این سیاست خارجی موثر بوده است.Factors Affecting the Pursuit of Looking East in the Foreign Policy of Ebrahim Raisi Administration
One of the prominent axes of the Raisi administration's foreign policy is the pursuit of looking east approach. Both the president and other Iranian officials have continuously emphasized the importance of these relations and their expansion. The government's will to develop relations with China and Russia arises this question: which factors were effective in choosing the policy of looking east by the Raisi administration? The hypothesis of the research considers the Iranian president's belonging to the fundamentalist faction and systemic support for him to be effective in pursuing the approach of looking to the east. To answer the main question, coherence theory of James Rosenau and the causal method have been used. Also, research data were collected through a library method. The findings of the research showed that the approach of looking to the east was a choice by the Raisi administration and it’s not a coercion arising from the international system. The belonging of Ebrahim Raisi and his cabinet members to the fundamentalist faction, the preference of this faction to develop relations with the East and highlight the conflict with the West, systemic support of the looking to the East approach, and the presentation of Raisi as a revolutionary person, supporter of Islamic norms, a supporter of Velayat al-Faqih and an anti-Western president by advocators have been effective in the formation of this foreign policy.
تبلیغات
