اعمال حاکمیت و تصدّی دولت در خصوص میراث فرهنگی در پرتو اصل 83 قانون اساسی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف از این تحقیق تمایز اعمال حاکمیتی و تصدی دولت در حوزه میراث فرهنگی در پرتوی اصل هشتاد و سوم قانون اساسی است. برای انجام تحقیق از روش توصیفی-تحلیلی استفاده می شود. قانون مدیریت خدمات کشوری حفاظت از میراث فرهنگی را در زمره اعمال حاکمیتی دولتی قرار داده است. در ماده 115 قانون محاسبات عمومی مصوب 1366، علاوه بر تکرار ممنوعیت نقل و انتقال نفایس ملی، آثار و بناهای تاریخی را نیز غیرقابل انتقال می داند. اصل هشتاد و سوم قانون اساسی صرفاً ممنوعیت نقل و انتقال را در ارتباط با آن دسته از میراث فرهنگی مقرر داشته که در زمره نفایس ملی هستند. در قوانین عادی نفایس ملی تعریف نشده و معیاری نیز ارائه نشده است و تشخیص این امر بر عهده کارگروهی در اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی است. اصل غیرقابل انتقال بودن نفایس ملی مطلق نیست بلکه امکان انتقال نفایس ملی با اجازه مجلس شورای اسلامی، به استثنای نفایس ملی منحصر به فرد، وجود دارد. با وجود اینکه نظارت، حفظ و احیاء، و معرفی میراث فرهنگی مأهیتا عملی حاکمیتی است اما برخی از اقدامات دولت در این حوزه ماهیت تصدی گری دارد که تفکیک آنها در هر مورد نیازمند بررسی قوانین و مقررات مرتبط است.Governance and Tenure of Cultural Heritage in the light of Article 83 of the Constitution
The purpose of this study is to distinguish between sovereignty and state ownership in the field of cultural heritage in the light of Article 83 of the Constitution. Descriptive-analytical method is used to conduct research. The Civil Service Management Law makes the protection of cultural heritage one of the functions of government. In Article 115 of the General Accounting Law approved in 1987, in addition to repeating the ban on the transfer of national treasures, it also considers monuments and historical monuments non-transferable. Article 83 of the Constitution only prohibits the transfer of cultural heritage that is considered a national treasure. Ordinary national treasures are not defined or standardized, and it is the responsibility of a working group in the Department of Cultural Heritage, Tourism and Handicrafts to determine this. The principle of non-transferability of national treasures is not absolute, but it is possible to transfer national treasures with the permission of the Islamic Consultative Assembly, with the exception of unique national treasures. Although the monitoring, preservation and restoration of cultural heritage is essentially a sovereign practice, some government actions in this area are of a tenure nature, the separation of which in each case requires consideration of relevant laws and regulations.
تبلیغات
