آرشیو

آرشیو شماره ها:
۶۷

چکیده

میراث معنوی به عنوان گونه ی غیرملموس میراث فرهنگی، به مجموعه باورها، اعتقادات، رسوم، سنت ها، هنرها و نمایش های یک قوم یا جامعه گفته می شود که ریشه در تاریخ و فرهنگ آنها داشته و مورد احترام و تکریم افراد آن قوم یا جامعه قرار می گیرد. به رغم الحاق ایران به کنوانسیون میراث معنوی (2003) و تعهد به حراست از این میراث، فقدان مقررات مجزا برای حمایت و حراست از میراث معنوی، موضوعی است که باعث شده تعدی به این میراث نتواند با پاسخ های مناسب حقوقی همراه شود. این تحقیق با روش نظری و ابزار حقوق کیفری به مورد کاوی در این خصوص می پردازد. پرسش اصلی این نوشتار بر امکان یا عدم امکان پاسخ کیفری به متعدیان به میراث معنوی در حقوق ایران متمرکز است تا بدین وسیله امکان برخورد کیفری با مرتکبان تعدی به میراث معنوی از جهت حقوق کیفری و فقه اسلامی بررسی شود. در نهایت نیز با بررسی مقررات موجود و انطباق این مقررات با کنوانسیون میراث معنوی و نیز با قوانین و رویه برخی از کشورها، چنین نتیجه گیری شده است که با کاربست مقررات موجود و ارائه ی تفسیر منطقی از قوانین، تنها امکان پاسخ کیفری به موارد معدودی از تعدی به میراث معنوی وجود داشته و حمایت کیفری از این میراث نیازمند تدوین مقررات جامع و مانع در این خصوص است.

Jurisprudential and legal feasibility of criminal protection of spiritual heritage by looking at international documents

Spiritual heritage, as an intangible type of cultural heritage, refers to the set of beliefs, beliefs, customs, traditions, arts and performances of a nation or society, which are rooted in their history and culture and are respected and honored by the people of that nation or society. Despite Iran's accession to the Spiritual Heritage Convention (2003) and the commitment to protect this heritage, the lack of separate regulations for the protection and protection of spiritual heritage is an issue that has caused violations of this heritage to not be accompanied by appropriate legal responses. This research deals with the case of exploration in this regard with the theoretical method and tools of criminal law. The main question of this article focuses on the possibility or impossibility of criminal response to the transgressors of spiritual heritage in Iranian law, so that the possibility of criminal treatment of the perpetrators of violation of spiritual heritage in terms of criminal law and Islamic jurisprudence can be investigated. Finally, by examining the existing regulations and their compliance with the Convention on Intellectual Heritage as well as with the laws and practices of some countries, it has been concluded that by applying the existing regulations and providing a logical interpretation of the laws, only a few cases of violation can be criminally responded to. There is a spiritual heritage and the criminal protection of this heritage requires the development of comprehensive regulations and obstacles in this regard.

تبلیغات