بررسی ارتباط بین سرمایۀ اجتماعی و سرمایۀ فرهنگی با سازگاری اجتماعی (نمونه: ساکنین مجتمع های مسکونی شهر اصفهان) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تغییر ساختار کاربری فضایی شهرها موجب تشدید مسائل اجتماعی از جمله، کاهش سازگاری اجتماعی درمیان ساکنین مجتمع های مسکونی شهری شده است. در سال های اخیر توجه به ابعاد پایداری محیطی و کیفیت زندگی و اجتماعات سالم، باعث توجه بیشتر به ابعاد کیفیتی در محیط های شهری و سکونتی شده است که با توجه به آن، یکی از عوامل افزایش کیفیت زندگی در محیط زندگی افراد، سازگاری اجتماعی می باشد . هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین سرمایه فرهنگی و سرمایه اجتماعی و ابعاد آن با سازگاری اجتماعی در میان ساکنین مجتمع های مسکونی شهر اصفهان در سال 1398 است که با ترکیبی ازنظریه های جامعه شناختی و روان شناختی مورد مطالعه قرار گرفت.با توجه به اینکه سرمایه فرهنگی و سرمایه اجتماعی از جمله متغیرهایی هستندکه می توانند بر میزان سازگاری افراد تأثیرگذار باشند، لذا در پژوهش حاضر، کوشش می شود تا به این سؤال اساسی پاسخ داده شود که آیا سرمایه اجتماعی و ابعاد آن و همچنین سرمایه فرهنگی با میزان سازگاری اجتماعی ساکنین مجتمع های مسکونی در شهر اصفهان رابطه دارد؟ پژوهش حاضر به روش پیمایشی و مصاحبه مشارکتی انجام شد و داده ها با ابزار پرسشنامه با پایایی و روایی مناسب، با شیوه نمونه گیری خوشه ای و تصادفی طبقه ای چندمرحله ای جمع آوری گردید .جامعه آماری این پژوهش را کلیه افراد و خانوارهای ساکن مجتمع های مسکونی شهر اصفهان تشکیل داده اند که حدود 1155800 نفرمی باشند و تعداد385 نفراز ساکنین، طبق فرمول کوکران بعنوان نمونه انتخاب شدند. جهت تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون به کمک نرم افزارSPSS وAMOS استفاده شد.براساس نتایج تحقیق،، بین سرمایه فرهنگی و سازگاری اجتماعی ساکنین، رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. همچنین بین سرمایه اجتماعی و ابعاد آن (اعتماد اجتماعی، اتصال به شبکه های اجتماعی و هنجارگرایی) با سازگاری اجتماعی ساکنین،رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد.The Relationship Between Social Capital and Cultural Capital With Social Adjustment (sample:Residents Of Residential Complex In Isfahan)
Changes in the spatial land use structure of cities have exacerbated social issues, including reduced social adjustment among residents of urban residential complexes. In recent years, attention to the dimensions of environmental sustainability and quality of life and healthy communities, has led to more attention to the dimensions of quality in urban and residential environments, according to which, one of the factors to increase the quality of life in people's living environment, adaptation It is social. The purpose of this study is to investigate the relationship between cultural capital and social capital as well as the dimensions of social capital with social adjustment among residents of residential complexes in Isfahan in 1398, which was studied with a combination of sociological and psychological theories. Participatory survey and interview were conducted and the data were collected using a questionnaire with appropriate reliability and validity, by cluster sampling and multi-stage stratified random sampling. The statistical population of this study is all individuals and households living in residential complexes in Isfahan with about 1155800 people A total of 385 residents were selected as a sample according to the Cochran's formula. Pearson correlation coefficient was used to analyze the data using SPSS and AMOS software. According to the research in this paper results, there is an inverse and significant relationship between cultural capital and social adjustment of residents. Also, there is a direct and significant relationship between social capital and its dimensions (social trust, connection to social networks and normativeness) and social adjustment of residents
تبلیغات
