اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رشد پس از آسیب و طرح واره های هیجانی در زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی

چکیده

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رشد پس از آسیب و طرح واره های هیجانی در زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی بود. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. در این پژوهش جامعه آماری کلیه زنان متأهل آسیب دیده از خیانت زناشویی شهر اصفهان در سال 1400 بودند و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 40 نفر از آنان انتخاب و در 2 گروه (در گروه آزمایش پذیرش و تعهد 20 نفر و گروه کنترل 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (8 جلسه 90 دقیقه ای) قرار گرفت؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. از مقیاس رشد پس از آسیب تدسچی و کالهون (1996) و طرح واره های هیجانی لیهی (2002) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه 24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد درمان مذکور در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر رشد پس از آسیب و طرح واره های هیجانی در زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی اعمال کرد (0/05>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می توان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می توانند به عنوان یک شیوه درمانی برای بهبود رشد پس از آسیب و کاهش طرح واره های هیجانی در زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی در مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی به کاربرده شوند.