سارا فلاحیه

هدف از این پژوهش بررسی پیش بینی اضطراب ناشی از شیوع کرونا ویروس بر اساس ویژگی های شخصیتی زاکرمن_کلمن، بهزیستی روان شناختی و سبک های دل بستگی بود. طرح پژوهش، کمی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه شهروندان شهر اصفهان در سال زمستان 1399 و بهار 1400 بودند. به این منظور تعداد 200 نفر از این افراد با استفاده از فرمول پلنت از تاپاچنیک و همکاران (2007) و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب خواهند شد و به مقیاس اضطراب بیماری کرونا (CDAS) علی پور و همکاران (1398)، پرسشنامه ویژگی های شخصیتی زاکرمن-کلمن (ZKPQ) زاکرمن (2002)، مقیاس بهزیستی روان شناختی (PWS) ریف (1989) و مقیاس سبک های دل بستگی بزرگ سالان (AAS) کولینز و رید (1990) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین ویژگی های شخصیتی زاکرمن_کلمن، بهزیستی روان شناختی و سبک های دل بستگی با اضطراب کرونا رابطه معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که 78/1 درصد واریانس اضطراب کرونا به وسیله ویژگی های شخصیتی زاکرمن_کلمن، بهزیستی روان شناختی و سبک های دل بستگی تبیین می شود. یافته های این پژوهش نشان می دهد که ویژگی های شخصیتی زاکرمن_کلمن، بهزیستی روان شناختی و سبک های دل بستگی نقش مهمی در پیش بینی اضطراب کرونا دارند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رشد پس از آسیب و طرح واره های هیجانی در زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی بود. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. در این پژوهش جامعه آماری کلیه زنان متأهل آسیب دیده از خیانت زناشویی شهر اصفهان در سال 1400 بودند و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 40 نفر از آنان انتخاب و در 2 گروه (در گروه آزمایش پذیرش و تعهد 20 نفر و گروه کنترل 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (8 جلسه 90 دقیقه ای) قرار گرفت؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. از مقیاس رشد پس از آسیب تدسچی و کالهون (1996) و طرح واره های هیجانی لیهی (2002) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه 24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد درمان مذکور در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر رشد پس از آسیب و طرح واره های هیجانی در زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی اعمال کرد (0/05>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می توان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می توانند به عنوان یک شیوه درمانی برای بهبود رشد پس از آسیب و کاهش طرح واره های هیجانی در زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی در مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی به کاربرده شوند.