اولین شافعیان ایرانی و نقش آنان در ترویج مذهب شافعی در ایران (از آغاز تا پایان قرن چهارم قمری) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مذهب شافعی یکی از چهار مذهب اهل سنت است که در ایران رشد کرد و ایرانیان، بسیاری از مبانی علمی آن را تدوین کردند. ایرانیان در ابتدا برای کسب حدیث به نزد شافعی رفتند و از آن طریق با فقه شافعی آشنا شدند. برخی از خراسانیان، به نزد شاگردان شافعی رفتند و این مذهب را به ایران آوردند. این پژوهش، با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و با روش توصیفی - تحلیلی و با هدف بررسی تاریخی حضور این مذهب در ایران، به این نتیجه دست یافته است که اولین حضور شافعیان در ایران از نیمه قرن سوم قمری در شهرهای مرو و اسفراین بوده و بعد از آن در نیشابور رواج یافته و در نیمه قرن چهارم قمری به دینور و کردستان رسیده است. ورود این مذهب به دنبال حرکتی علمی بود که پس از تشکیل سلسله های طاهریان و سامانیان شکل گرفت.The First Iranian Shafi’is and Their Role in the Propagation of the Shafi’i School During the Fourth Century AH in Iran
The Shafi'i school is one of the four Sunni schools of religious law initiated in Iran, and Iranians had a chief role in its foundation. The Iranians get familiar with Shafi'i jurisprudence by learning the hadith from Shafi'i. Some people of Khorasan visited the student of Shafi'i and introduced this school to Iranians. This article surveys the initial presence and acceptance of this school in Iran. The conclusion is that the Shafi'i school in Iran was active during the middle of the third century AH in the cities of Merv and Esfarayen, then from Nishapur to Dinawar and Kurdistan in the middle of the fourth century AH. This propagation was after the movements in knowledge during Tahirid and Samanid dynastie
تبلیغات
