حقوق در بند سیاست: تحلیل قطعنامه 1747 شورای امنیت در خصوص برنامه هسته ای ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
دانش آموختگان حقوق بین الملل در پرتو آموزه های حقوقی همواره از موجودیت مستقل این بخش از حقوق دفاع کرده و عملکرد نهادهای بین المللی را در این چارچوب قابل تحلیل و حمایت می بینند. در این میان، انتظار حقوقی این است که نهادی همانند ملل متحد بویژه رکن اجرائی آن، یعنی شورای امنیت، مجری حقوق بین الملل باشد، در سایه این حقوق رفتار کند و مسیر تحقق اهداف و مقاصد این سازمان را را با چنان مشی و سلوکی ترسیم نماید. اما در عمل رضایت مندی (اکثریت) دولتها و حتی حقوقدانان از این رکن بسیار انگشت شمار است. در روند تصمیم گیری شورای امنیت در مورد فعالیتهای هسته ای ایران، انگیزه های سیاسی اعضای شورا چنان برحقوق بین الملل هسته ای سایه افکنده است که از هر سو بنگرید، رابطه قدرت و تأثیرگذاری سیاست برحقوق مذکور به وضوح مشهود است. مسأله نگران کننده اینکه در این روند، تقابل منافع محدود و خاص سیاسی با مصالح عام وفراگیرنهفته در موازین حقوقی، سامانی را که لازمه نظم حقوقی است تحت تأثیر تصمیمات عجولانه یا تراضی های محدود و باشگاهی برخی دولتها، بیش از پیش تضعیف می نماید. در این نوشتار، سردرگمی های ناشی از قطعنامه 1747 شورای امنیت و معضلات حقوقی ناشی از بازی های سیاسی بر سر پرونده هسته ای ایران، تحلیل خواهد شد.Rule of Laws or Politics: Analysis of the UN Security Council Resolution 1747 on Iran’s Peaceful Nuclear Program
International law students advocate the separate and <em>sui generis</em> existence of this legal rules against any political intents, and analyzes practice of states and international institutions in the light of international rule of law and legal order, so that public order in the international community depends essentially on respect for the legal order. Then, they expect that the UN in particular, its executive organ, Security Council (SC), should have carried out it responsibilities in accordance with the law, and regulated its agenda for achieving the UN purpose in the light of legal obligations of international actors. However, the practice had a different situation. Throughout the SC’s activities on Iran’s nuclear program, political considerations of the certain members have been prevailed and the law on maintenance of international peace and security often were inferior. In this article, we analyze the relationships between international politics and decisions of the SC in particular, res. 1747 (2007). The open-ended question is that: is peaceful and promptly resolution of this crisis, the concrete intent of the SC? The Author believes that national interests of certain members of the SC have impeded the rule of international law governing resolution of this crisis.
تبلیغات
