بررسی اثربخشی تکنیک های تجربی طرحواره درمانی بر تعدیل طرحواره های ناسازگار در زنان سرپرست خانوار مهاجر افغان در تهران

چکیده

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تکنیک های تجربی طرحواره درمانی بر تعدیل طرحواره های ناسازگار در زنان سرپرست خانوار مهاجر افغان در تهران بود.: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل با آرایش تصادفی در آزمودنی ها بود. جامعه آماری شامل زنان مهاجر سرپرست خانوار تحت پوشش کلینیک مددکاری اجتماعی نوید مهر واقع در شهرک ولیعصر شهر تهران به تعداد 53 نفر بود که از میان آن ها با توجه به لزوم انجام مداخله، 20 نفر به عنوان نمونه با روش هدفمند انتخاب شده و در دو گروه (10 نفر گروه طرحواره درمانی و 10 نفر گروه کنترل) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه اول تحت 8 جلسه 5/1 ساعته طرحواره درمانی گروهی قرار گرفتند و گروه دوم هیچ درمانی دریافت ننمودند. جهت سنجش از فرم کوتاه مقیاس طرحواره های ناسازگار یانگ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد طرحواره درمانی در تعدیل طرحواره های محرومیت هیجانی، نقص/ شرم، وابستگی/ بی کفایتی، آسیب پذیری به ضرر و بیماری، گرفتار/ خودتحول نیافته، اطاعت، بازداری هیجانی، معیارهای سرسختانه، استحقاق و خویشتن داری/ خودانضباطی زنان سرپرست خانوار مهاجر افغان ساکن تهران اثربخش می باشد. با توجه به اثربخشی طرحواره درمانی می توان با انجام این روش درمانی، به کاهش طرحواره های ناسازگار در افراد کمک کرد .