اثر تمرین اینتروال شدید بر بیان ژن های TRAF6 و MuRF1 در عضله بازکننده طویل انگشتان پای موش های پیر (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

یکی از سازوکارهای دخیل در آتروفی عضلانی مسیر TRAF6/MuRF1 است که ممکن است تجزیه عضلانی را افزایش دهد. ازاین رو هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین HIIT بر بیان ژن های TRAF6 و MuRF1 عضله بازکننده طویل انگشتان پای ((EDL موش های پیر C57bl/6 بود. بدین منظور، 28 سر موش C57bl/6 پیر (14=n) و بالغ (14=n) هر گروه در 2 گروه تمرین (7=n) و کنترل (7=n) قرار گرفتند که گروه های تمرین بعد از یک هفته آشناسازی در برنامه 4 هفته HIIT شرکت کردند و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی قربانی و عضله EDL استخراج و به وسیله روش Real-time Pcr بیان ژن ها اندازه گیری شد. در مقایسه گروه های پیر و بالغ، عامل پیری اثر معنا داری بر بیان ژن های TRAF6 و MuRF1 دارد (به ترتیب 005/0= P و 004/0= P )، همچنین تمرین ورزشی به طور چشمگیری بیان این دو را تحت تأثیر قرار می دهد (0001/0= P ). همچنین یافته ها نشان می دهد که پیری اثر معنا داری بر وزن نسبی عضله EDL داشته است، به طوری که اختلاف معنا داری بین گروه های بالغ و پیر کنترل (032/0= P ) مشاهده شد، ولی این مقدار به لحاظ آماری در هر دو گروه های بالغ (117/0= P ) و پیر (321/0= P ) معنادار نبود. بنابراین، بالا رفتن سن همراه با افزایش بیان ژن های TRAF6 و MuRF1 است که احتمالاً در تغییرات توده عضلانی همراه با افزایش سن درگیرند و با توجه به اینکه تمرینات با شدت بالا بیان این ژن ها را کاهش می دهد، این تمرینات می توانند در دوران سالمندی به منظور حفظ توده عضلانی استفاده شوند.