وقوع ازدواج در سنین پایین و کودکی، که در کنوانسیون های جهانی تا سن 18 سالگی را در برمی گیرد، پدیده ای است که در اکثر جوامع توسعه نیافته و سنتی روی می دهد. با توجه به این امر که تنها جواز تزویج ولایی کودکان، رعایت شرط مصلحت و نبود مفسده است، پرداختن به این موضوع و تبیین ابعاد گوناگون آن از منظر فقهی و حقوقی می تواند نقش مهمی در کاهش ازدواج های بدون مصلحت کودکان داشته باشد. در این راستا هدف پژوهش بررسی آثار و وضعیت ازدواج کودکان در فقه امامیه و حقوق ایران می باشد. نتایج تحقیق نشان داد که کودکان در ازدواج دارای حقوقی هستند، و این حقوق برای این کودکان ثابت است؛ زیرا همان طور که بیان شد همه فقهای اهل امامیه اتفاق نظر دارند که در ازدواج های صحیح یا دائم، وطی به شبهه و نکاح فاسد حقوق کودکان ثابت است ؛ همچنین می توان گفت که برای اینکه مشخص شود آیا نکاحی هر نکاحی، با هر نامی و در هرزمانی در دایره شرع قرار دارد یا نه، باید آن را در چارچوب ارکان و شرایط و تعریف نکاح صحیح قرار داد که اگر در آن قرار گرفت، به تبع، تمام حقوق افراد تعریف شده در این نکاح زوج، زوجه، کودک و عصبات ثابت می شود
