هدف پژوهش حاضر تحلیل وضعیت بهداشتی- زیست محیطی اماکن ورزشی و رابطه آن با میزان مشارکت در فعالیت بدنی شهروندان استان های خراسان است. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است و اطلاعات به شکل میدانی جمع آوری شد. جامعه آماری کلیه اماکن و فضاهای ورزشی استان های خراسان بود (552 فضا) که براساس روش نمونه گیری خوشه ای 90 فضا (از خراسان رضوی 40، خراسان جنوبی 29، خراسان شمالی 21 مکان) به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. ابزار تحقیق شامل دو پرسشنامه محقق ساخته و دو فرم جمع آوری اطلاعات بود که روایی پرسشنامه توسط گروهی از استادان دانشگاهی و اعتبار آن توسط ضریب آلفای کرونباخ (95/0=1α، 96/0= 2 α) تأیید شد. تجزیه وتحلیل داده ها با آمار توصیفی و استنباطی (آزمون t و f و ضریب همبستگی پیرسون) و با استفاده از نرم افزار آماری spss 20صورت گرفت. نتایج نشان داد که میزان آگاهی مدیران، مربیان و کاربران در سطح مطلوبی قرار دارد. بین وضعیت بهداشتی و زیست محیطی اماکن ورزشی، به ترتیب با میزان مشارکت شهروندان ارتباط مستقیم و معناداری مشاهده شد (05/0 >P، 831/0=r و 05/0 >P، 873/0=r). بین آگاهی و علاقه بهداشتی و زیست محیطی به ترتیب با میزان مشارکت در فعالیت بدنی شهروندان ارتباط معناداری مشاهده نشد (75/0=P، 034/0=r و 46/0=P، 078/0=r). بین جنسیت و میزان مشارکت در فعالیت بدنی شهروندان خراسانی ارتباط معنا داری یافت نشد (32/0=P، 0301/0=r). بنابراین می توان گفت به منظور ترغیب شهروندان به فعالیت های ورزشی و استفاده از اماکن ورزشی، توجه به مسائل بهداشتی و زیست محیطی اهمیت زیادی دارد و تمرکز بیشتر مسئولان و برنامه ریزان را می طلبد.
