یکی از متغیرهای موثر بر برنامه ریزی نیروی انسانی، قصد ترک شغل است. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر ادراک از «بافت اخلاقی سازمان» بر «قصد ترک شغل» منابع انسانی زن با سنجش نقش تعدیل کننده متغیر «ارزش های کاری» در یکی از دانشگاه های دولتی شمال شرق کشور ، بود. نتایج به دست آمده بر سیاست های برنامه ریزی نیروی انسانی با محوریت تقاضای نیروی کار تأثیر دارد. با استفاده از روش تصادفی ساده، نمونه گیری برای دستیابی به حجم نمونه 210 تن، تعیین شده بر اساس جدول مورگان، انجام گردید. ابزار تحقیق، پرسشنامه و مصاحبه بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون میانگین، تحلیل عاملی تاییدی و معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج مصاحبه ها نشان داد که با توجه به بالا بودن قصد ترک شغل در سازمان، کارکنان به دلایلی مانند «نبودن جایگزین های شغلی بهتر در خارج از سازمان»، هم چنین «قرار داشتن در وضعیت استخدام رسمی» به ترک سازمان اقدام نکرده اند. در یک یافته بسیار قابل تأمل، روشن شد که قصد ترک شغل در بین کارکنان زن هیئت علمی از سایر گروه ها بالاتر بود. نتایج نشان داد که ادراک از بافت اخلاقی بر قصد ترک شغل (0.36=β) موثر است. همچنین، نقش تعدیلگر ارزش های کاری بر قصد ترک شغل (0.26=β) مورد تایید قرار گرفت. اگرچه که ارزش رابطه (0.20-= β) و ارزش پاداش (0.15-=β) نقش اثرگذارتری بر رابطه میان بافت اخلاقی در سازمان و قصد ترک شغل داشت.
