پژوهش حاضر به بررسی خودکارامدی مربیان و ورزشکاران جوان می پردازد و در ادامه نیز لذت بخشی ورزشکاران جوان از فعالیت ورزشی بررسی شده است. در نهایت هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر خودکارامدی بر لذت فعالیت بدنی در ورزشکاران جوان با بهره گیری از روش مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار لیزرل بوده است. یافته ها حاکی از عدم تأثیر معنادار خودکارامدی مربیان بر خودکارامدی دانش آموزان، تأثیر مثبت و معنادار خودکارامدی جسمانی بر لذت بخشی فعالیت بدنی دانش آموزان و همچنین عدم تأثیر معنادار خودکارامدی مربیان بر لذت بخشی فعالیت بدنی دانش آموزان بود. ازاین رو با توجه به تأثیر خودکارامدی بر لذت بخشی ورزشکاران جوان به مربیان و دست اندرکاران تیم ها و مدارس ورزشی پیشنهاد می شود تا با برگزاری دوره ها و کلاس های کوتاه مدت روان شناسی، به تقویت مهارت های روانی و افزایش میزان خودکارامدی ورزشکاران بپردازند. همچنین پیشنهاد می شود بر میزان لذت بخشی ورزشکاران به خصوص ورزشکاران جوان و نوجوان توجه شود، زیرا لذت بخشی حاصل از فعالیت جسمانی به عنوان منبع مهم مشارکت و همچنین ادامه مشارکت ورزشکاران در نظر گرفته می شود.
