هدف از تحقیق حاضر مقایسه توانایی کنترل انگیختگی با دو روش تصویرسازی ذهنی و بازخورد زیستی در پسران و دختران ورزشکار بود. شرکت کنندگان در تحقیق 30 دانشجوی پسر و دختر ورزشکار دانشگاه تهران بودند که براساس نمره های کسب شده در پرسشنامه وضوح تصویرسازی حرکتی-2 به دو گروه همگن 15 نفری پسر و دختر تقسیم شدند. به شرکت کنندگان در سه نوبت آزمون، بازخورد زیستی شنیداری ارائه شد و نمره های آنها در سه شاخص انگیختگی ثبت شد. شرایط عادی بدون تصویرسازی برای آزمون اول اجرا شد. در آزمون دوم از شرکت کنندگان خواسته شد موقعیت خود را در شرایط مسابقه تصویرسازی ذهنی کنند؛ در آزمون نهایی باید با استفاده از روش های تنفس آرام و عمیق و همچنین بازخورد شنیداری سعی می کردند خود را به شرایط آرامش برسانند و انگیختگی خود را کاهش دهند. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و تی مستقل نشان داد که در نمره های هر سه شاخص ضربان قلب، دما و پاسخ گالوانیک در آزمون نهایی تفاوت معناداری بین نمره های میانگین دو گروه دختر و پسر ورزشکار وجود داشت (05/0 ≥P ). یافته ها نشان می دهد که پسران در مقایسه با دختران، از توانایی کنترل انگیختگی بیشتری برخوردارند.
