یکی از مهم ترین چالشهای پیش روی صاحب نظران حوزه منابع انسانی اثبات نقش این منابع در ارزش آفرینی سازمان است . با ظهور سازمان های دانشی در اقتصاد دانش بنیان، سهم سرمایه انسانی در ارزش آفرینی سازمان از سرمایه های فیزیکی و ساختاری سبقت گرفته و سرمایه گذاری های سنگین در نیروی انسانی برای تبدیل کردن آنها به عامل اصلی مزیت رقابتی را توجیه پذیر کرده است. هدف : این پژوهش به دنبال بررسی نقش سرمایه گذاری سازمان بر بر ارزش آفرینی منابع انسانی با نقش میانجی سرمایه های انسانی در شرکتهای دانش بنیان فعال در سطح شهر تهران است . روش: داده های پژوهش از طریق پرسشنامه از 100 مدیر عامل شرکتهای فعال در حوزه های خدمات مالی، خدمات حرفه ای بازاریابی و صادرات ، خدمات مشاوره ای مدیریت و فن آوری اطلاعات جمع آوری گردید . روش نمونه گیری در این تحقیق به صورت هدفمند بوده است . برای آزمون روایی پرسشنامه از نظرات اساتید ومتخصصان وبرای سنجش پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. بعد از جمع آوری اطلاعات برای سنجش فرضیه های تحقیق ازمدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار Amos18 استفاده گردید . در این پژوهش برای نشان دادن سرمایه گذاری سازمان در منابع انسانی از دو رویکرد جذب استعدادهای بیرونی و پرورش استعدادهای درونی و برای بررسی سرمایه انسانی در سطح سازمان از چهار معیار تعداد سرمایه انسانی ، تناسب سرمایه انسانی با سازمان، مکمل بودن سرمایه انسانی و منحصر به فرد بودن سرمایه های انسانی استفاده شده است . نتایج پژوهش در سطح اطمینان 95% نشان دهنده آن است که سرمایه گذاری هوشمند سازمان در منابع انسانی خود ، تاثیر مثبت و معنی داری بر ارزش آفرینی سرمایه انسانی دارد. همچنین نتایج نشان دهنده تاثیر مثبت سرمایه های انسانی به عنوان متغیر میانجی در تاثیر روش های سرمایه گذاری سازمان بر ارزش آفرینی منابع انسانی در سطح اطمینان 95% بود.
