قدرت نرم واژه ای است که در نظریه روابط بین الملل به منظور توصیف قابلیت یک مجموعه سیاسی نظیر دولت برای نفوذ غیر مستقیم بر رفتار یا علائق سایر مجموعه های سیاسی از طریق ابزارهای فرهنگی یا ایدئولوژیکی به کار می رود. تأکید بر قدرت نرم با پیدایش و پرورش آن دسته از نظریه های روابط بین الملل که از تئوری های کلاسیک این حوزه فاصله می گرفتند، التزام یافت.نظریه پردازان دیدگاه های لیبرال، خودآگاه یا ناخودآگاه، کارایی قدرت نرم را در صحنه روابط بین المللی مورد توجه و تأکید قرار داده اند. دیدگاه انتقادی می گوید: قدرت نرم، مفهومی است که پیش از آنکه در لابلای دیدگاه های نظریه پردازان انتقادی، مورد نقد و بی توجهی قرار گیرد، توسط نظریه انتقادی رشد کرده و برخی مؤلفه های آن همچون گفت و گو، مورد تقویت قرار می گیرد و در نظریه سازه انگاری نیز عنصر برداشت های بیناذهنی، هم رایی عمیقی با یکی از مؤلفه های اساسی اقتدار نرم دارد.
