عوامل حمایت کننده فردی

اختلال در هر یک از عوامل حمایت کننده فردی می تواند به بروز اختلالات بسیاری منجر شود که اگر دیر متوجه این اختلالات در افراد شویم، شاید هیچ گاه نتوان آن ها را جبران کرد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه و بررسی عوامل حمایت کننده فردی در میان دانش آموزان دختر ورزشکار حرفه ای، ورزشکار مبتدی، و غیرورزشکاراست. نمونه آماری این پژوهش 210 دانش آموز دختر بودند که به روش خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق، نسخه استاندارد شده فارسی فهرست عوامل حمایت کننده فردیِ اسپرینگر و فیلیپس (1997) بود که پس از استاندارد شدن، هشت عامل از آن استخراج شد. داده ها به کمک تحلیل واریانس یک طرفه و پس آزمون HSD تجزیه و تحلیل شد. تحلیل واریانس یک طرفه تفاوت معنی داری را نشان داد که برای بررسی محل این تفاوت از آزمونHSD استفاده شد. نتایج آزمونHSD نشان داد بین عامل خودکنترلی مبتدی ها و حرفه ای ها تفاوت معنی داری وجود دارد (04/0= α) و خود کنترلی مبتدی ها بیشتر است. در مورد عامل منبع کنترل نیز بین غیرورزشکارها و مبتدی ها تفاوت معنی داری مشاهده شد و در این زمینه، غیرورزشکارها از مبتدی ها از حمایت بیشتری برخوردار بودند. در سایر موارد، تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

هدف : پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی پروتکل درمانی تن انگاره تایلور بر عوامل حمایت کننده فردی و پذیرش خود نوجوانان دختر دارای وسواس تن انگاره شهر اصفهان انجام شد. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه ی آماری شامل کلیه دختران نوجوان ۱۳ تا ۱۸ سال دارای وسواس تن انگاره شهر اصفهان در بازه زمانی بهار و تابستان 1400 بود. بدین منظور از طریق درج فراخوان در شبکه های اجتماعی و دعوت به شرکت در پژوهش ، به شیوه نمونه گیری در دسترس و با در نظر گرفتن ملاک های خروج و ورود، تعداد 30 نفر انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل( 15 نفر آزمایش، 15 نفر کنترل) گمارده شدند. افراد گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 60 دقیقه ای در دوره تن انگار تایلور شرکت کردند؛ اما برای گروه کنترل، مداخله ای صورت نگرفت. ابزار: ابزار پژوهش، شامل پرسشنامه عوامل حمایت کننده فردی اسپرینگرو فیلیپس (۱۹۹۷)، پرسشنامه پذیرش خود چمبرلین و هاگا (۲۰۰۱) و پرسشنامه رضایت از تن انگاره سوئوتو و گارسیا (2002) بود. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نرم افزار SPSS-26 تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مداخله آموزشی تن انگاره بر عوامل حمایت کننده فردی شامل تعهد اجتماعی، صلاحیت های فردی و اجتماعی، دختران ۱۳_۱۸سال دارای وسواس تن انگاره در دو مرحله پس آزمون و پیگیری تأثیر معنی داری داشته و و اثرات درمان در مرحله اثر آن در طول زمان ثابت باقی مانده است (01/0 p< ). همچنین نتایج نشان داد که پروتکل درمانی تن انگاره تایلور سبب افزایش پذیرش خود دختران ۱۳_۱۸سال دارای وسواس تن انگاره در دو مرحله پس آزمون و پیگیری شده و اثر آن ثابت باقی مانده است (01/0 p< ). نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی پروتکل درمانی تن انگاره تایلور بر ارتقاء حمایت کننده های فردی و پذیرش خود نوجوانان پیشنهاد می شود برای تدوین برنامه های آموزشی و بهداشتی نوجوانان، اقدامات موثری از سوی متخصصین آموزشی و درمانی به انجام برسد.