گواهی ثبت اختراع

مهم ترین سندی که در دعاوی نقض حق اختراع از سوی طرفین دعوا به دادگاه ارائه می شود گواهی ثبت اختراع است که از وجود حقی در محدوده ای مشخص برای دارنده آن حکایت می کند. یکی از اصول مهم برای تعیین اعتبار این سند اصل اعتبار گواهی ثبت اختراع است که قلمرو اعمال آن به شرایطی بستگی دارد؛ از جمله نوع نظام ثبتی و کارکرد اداره ثبت آن. موضوع اصلی آن است که آیا دادگاه ها به اجرای این اصل ملزم اند و جایگاه اصل یادشده در ایران چگونه است؟ به همین منظور در تحقیق حاضر با روش تحلیلی توصیفی، ضمن مطالعه نوع نظام ثبتی اختراعات در ایران، قابلیت اعمال این اصل بررسی شد و این نتیجه به دست آمد که با توجه به اعتبار دو دسته از گواهی های ثبت اختراع در ایران، که بخشی تحت نظام اعلامی (به موجب قانون ثبت علائم و اختراعات سال 1310) و بخشی تحت نظام بررسی (به موجب قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی، و علائم تجاری سال 1386) صادر شده اند، اعمال اصل اعتبار در خصوص همه گواهی ها یکسان نیست و اعمال این اصل فقط در رابطه با دعاوی مربوط به اختراعات ثبت شده تحت نظام ماهوی ایجادشده به موجب قانون ثبت اخیر ممکن است.

در دهه های اخیر شدت و سرعت چشم گیر پیشرفت تکنولوژی، شکل دنیای ما را تغییر داده است. هرچه نقش تکنولوژی پررنگ تر می شود، مدیران بیشتر تحت فشار قرار می گیرند تا از تکنولوژی برای رسیدن به نتایج بهتر و قدرت رقابتی استفاده کنند. از این رو می توان گفت، یکی از عوامل پیشرفت در هر کشوری شکوفایی شرکت های تکنولوژی محور می باشد. به منظور توسعه ی شرکت های تکنولوژی محور همواره باید به دنبال عواملی بود که منجر به بهبود عملکرد آن ها شود. در این راستا شرکت های تکنولوژی محور به منظور تثبیت برتری در رقابت و بهبود عملکرد، به شدت نیازمند قابلیت های پویا هستند. زیرا محور اصلی شرکت های تکنولوژی محور، مبتنی برفناوری است که همواره از نرخ بالای تغییرات برخوردار می باشد. از سوی دیگر کسب عملکرد برتر، به توانایی شرکت در ادغام و یکپارچگی با شرکای خود در زنجیره تأمین نیز، وابسته است. بر این اساس در این مقاله تلاش شد تا به کمک مبانی نظری، نقش قابلیت یکپارچگی با تأمین کننده به عنوان یک قابلیت پویا که متشکل از سه قابلیت فرعی و مکمل درک، اجرا و ارتقای یکپارچگی با تأمین کننده است، بر عملکرد شرکت های تکنولوژی محور مورد بررسی قرار گیرد. بررسی های انجام شده نشان داد که شرکت های تکنولوژی محور می توانند با تمرکز و سرمایه گذاری بر سه قابلیت درک، اجرا و ارتقا یا استمرار یکپارچگی با تأمین کننده، به عملکرد برتر دست یابند.