روش های نوین

تدریس زبان عربی در ایران همیشه با تکیه بر روش های سنتی همچون روش دستور – ترجمه ، روش مستقیم، روش خاموش و غیره صورت می پذیرد، از این رو هیچگاه عناصری که امروزه در روش های نوین وجود دارند از قبیل: واکنش های ذهن مدرس و زبان آموز به هنگام آموزش زبان عربی، عناصر مختلف یادگیری، ویژگی های طرفین، سخن و موقعیت گفتگو، روند پیشرفت درسی و کسب اطلاعات توسط زبان آموز و ... مورد توجه صاحب نظران این حوزه قرار نگرفته است. در این مقاله درصددیم با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی روش های سنتی و روش های نوین تدریس عربی را بررسی کنیم، و با تأکید بر فرآیند یادگیری زبان عربی بر پایه ی روش های نوینی همچون رویکرد کارکردگرا، یادگیری خودجوش، شیوه ی بحث گروهی .. اصولی بنیادین را برای تدریس زبان عربی ارائه دهیم ، بطوریکه با استفاده از راهکارهای پیشنهادی، زبان آموز بصورت کارآمد دانش زبانی را کسب کرده و با ایجاد انگیزه، خلاقیت، اعتماد به نفس و در نهایت با کوشش مداوم و فعال در فضای علمی مناسب، توانش و کنش ارتباطی وی به بهترین سطح ممکن برسد.

اﻣﺮوزه مهمترین دغدغه ﻧﻈﺎم آﻣﻮزﺷﯽ و ﭘﺮورﺷﯽ ﯾک کﺸﻮر ، اﯾﺠﺎد ﺑﺴﺘﺮی ﻣﻨﺎﺳﺐ جهت رﺷﺪ و ﺗﻌﺎﻟﯽ ﺳﺮﻣﺎیه های ﻓکﺮی در ﺟﺎمعه ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮای آن که همه گرو های اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻗﺎدر ﺑﺎﺷﻨﺪ به ﻃﻮر ﻣﺆﺛّﺮ در ﭼﻨﯿﻦ ﺟﺎمعه ای ﻣﺸﺎرکﺖ داﺷته ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﯾﺎدﮔﯿﺮی ، ﺧﻼﻗﯿﺖ ، ﻧﻮآوری و ﻧﯿﺰ ﻣﺸﺎرکﺖ ﻓﻌﺎل و ﺳﺎزﻧﺪه اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ را ﺑﯿﺎﻣﻮزﻧﺪ. نقش بنیادی علم فیزیک در پیشبرد سایر علوم و فنون نیز مورد پذیرش همگان است ، به طوری که نرسیدن به هدف های آموزشی در زمینه ی فیزیک موجب ضعف ، ناتوانی و دست نیافتن به اهداف مربوط به پیشرفت علوم و فنون دیگر خواهد بود. ایجاد جاذبه در فیزیک هم برای گردآوردن مجموعه ای با هوش و استعداد کافی در این علم و هم برای تدریس بهتر آن از جمله وظایفی است که جزء چالش های دبیران فیزیک در تدریس این درس است. این پژوهش به بررسی عوامل موثر بر میزان علاقه مندی دانش آموزان به درس فیزیک می پردازد. بنظر می آید آموزش توأم با روش های نوین آموزش فیزیک ، روش های متنوع سنجش و اندازه گیری می تواند بستری مناسبی برای ایجاد علاقه به درس فیزیک دانش آموزان فراهم آورد.

این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از حیث ماهیت و روش توصیفی از نوع پیمایشی با استفاده از پرسشنامه است. جامعه آماری در دو بخش خبرگان و شهروندان شهر شیراز می باشد. یافته های پژوهش نشان داد که از نظر متخصصین شهر شیراز، در بین عوامل طبیعی؛ عامل بارش با وزن (29/0) بیش ترین و عامل جهت شیب با وزن (13/0) کم ترین تأثیر و در رابطه با عوامل انسان ساخت نیز؛ کاربری اراضی با وزن (25/0) بیش ترین و عامل بافت فرسوده با وزن (14/0) کم ترین تأثیر را در بحث رواناب و سیلاب داشته است. در ادامه نتایج تحلیل وضعیت ابعاد تاب آوری نشان داد که شهر شیراز در بعد اجتماعی میانگین بالای حد مطلوب (78/3) و در سایر ابعاد میانگین کم تر از حد مطلوب دارد. طبق خروجی رگرسیون چند متغیره، از نظر اولویت بندی؛ شاخص های اجتماعی، نهادی، اقتصادی و کالبدی به ترتیب با مقدار ضریب بتای 20/0، 14/0، 11/0 و 10/0 در اولویت اول تا چهارم قرار گرفته اند. در نهایت نتایج شناسایی و انتخاب زیرساخت های نوین مناسب برای مدیریت رواناب در این شهر نشان داد که در شاخص مناظر و فضاهای باز عمومی؛ روش ذخیره سازی سیلاب و حفاظت از آن و در شاخص منازل و فضاهای اختصاصی؛ سیستم تصفیه و بازیافت آب نسبت به سایر روش ها توسط خبرگان به عنوان روش های مناسب برای اجرا در شهر شیراز انتخاب شدند.

نقش عکس برداری و تصویر در آموزش جغرافیا: تأثیرات مثبت بر یادگیری مکانی و فهم عمیق مفاهیمدرک و آموزش مفاهیم جغرافیایی نیازمند ابزارهایی است که بتوانند پیچیدگی های مکانی و ارتباطات بین پدیده های جغرافیایی را به شکلی ملموس و قابل فهم ارائه دهند. عکاسی به عنوان یکی از این ابزارها، نقش مهمی در تسهیل فرآیند یادگیری و درک عمیق تر مفاهیم جغرافیایی ایفا می کند. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای-اسنادی، به بررسی تأثیرات مثبت عکس برداری بر یادگیری مکانی و فهم مفاهیم جغرافیایی پرداخته و نشان می دهد که چگونه تصاویر می توانند به عنوان یک وسیله ارتباطی مؤثر در آموزش جغرافیا عمل کنند. نتایج پژوهش نشان داد که عکس برداری و تصویر با جغرافیا یک پیوند ناگسستنی دارد و امروزه توسط بسیاری از سازمان ها یا مؤسسات تحقیقاتی و آموزشی همانند نشنال جئوگرافی در حوزه های مختلف از جمله اقیانوس ها، زمین، دنیای حیوانات وحشی، فرهنگ ها و مکان های تاریخی، نبوغ انسانی و همچنین گردشگری از این روش تأثیرگذار برای آموزش و پژوهش استفاده می شود. نتایج بررسی همچنین نشان می دهد که استفاده از عکس ها در فرآیند آموزش جغرافیا، به افراد کمک می کند تا پیچیدگی های مفاهیم جغرافیایی و ارتباط بین این مفاهیم را بهتر درک نمایند. بعلاوه این روش با ارائه تجربه واقعی و بصری از مناطق و پدیده های جغرافیایی، تحریک و انگیزه بخشی برای فرد ایجاد می کند. در این روش با ایجاد گلچینی از تصاویر مناطق مختلف و لمس محیط، نوعی تجربه مستقیم در زمینه مفاهیم و پدیده های جغرافیایی برای فرد ایجاد می شود.