طی سالهای اخیر جریاناتی بر ضد واقعگرایی در تئاتر شکل گرفته است که تا حدی از برداشت نوین از « متن » به هنگام ظهور نظریه پسا ساختار گرا مطرح شده است و ارزش های متعدد تمرکز زدایی ، واگرایی و چند گانگی معنایی را به شدت مورد توجه قرار داده است . عدم تمایل و تقاضا برای متون و نمایش هایی را که صراحتا در بر گیرنده و مشوق اعمال آمرانه و تحکم آمیزی نظیر تبیین ، حکمیت ، تفسیر و خلق حضور هستند . از طریق تقابل « اجرا » با « متن » ، یعنی اتخاذ مجموعه ای از فعالیت های ذهنی و نمایشی به منظور در هم شکستن پایه های عقلایی و مشخصه های تئاتر واقعگرا و تلاش برای « تغییر معانی » ، نشان داده است و ...
از نظر بسیاری از مورخان و هنرشناسان خاستگاه هنرهای نمایشی آیین ها و مراسم مختلفی است که به منظور جلب حمایت نیروهای ناشناخته طبیعت و تأمین معاش از سوی انسان های نخستین اعمال می شد ، زیرا او تصور می کرد که در پی انجام مراسم و آیین ها قهر طبیعت به آشتی مبدل خواهد داشت و جادو شکل خواهد گرفت . « جادوی تقلیدی » نمونه ای از این مراسم بود که هم برای شکار و هم به عنوان « جادوی کشاورزی » به کار می رفت . بتدریج شکل مراسم جدی تر شد و تا حد « انسان قربانی جادو » پیش رفت . مبنای هنرهای نمایشی را اما به مراسم « آیین دیونیسوس » نسبت می دهند که به عنوان ...