تاثیر آموزش به شیوه حلقه های پژوهشی بر بهبود مهارت های ارتباطی، نگرشی و عملکردی دانشجویان
حوزه های تخصصی:
اهداف: بهکارگیری روشهای مشارکتی نوین در آموزش، تاثیری چندگانه بر یادگیری دارد. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر روش حلقههای پژوهشی بر بهبود مهارتهای ارتباطی، نگرش به تحقیق و یادگیری نظری و عملی درس اقدام پژوهی انجام گرفت.
روشها: این مطالعه به روش نیمه آزمایشی با طرح گروه کنترل و پیشآزمون- پسآزمون در سال تحصیلی 90-1389 انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان مرکز تربیت معلم شهید مقصودی بود که دو کلاس به تعداد 44 دانشجو بودند. نمونه ها به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. عمل آزمایشی (تدریس به صورت حلقههای پژوهشی) به صورت تصادفی به یکی از گروهها انتساب داده شد. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه نگرش به تحقیق، پرسش نامه مهارتهای ارتباطی، چکلیست ارزیابی طرحهای اقدام پژوهی و آزمون اقدام پژوهی بود. روش حلقههای پژوهشی 12 جلسه اجرا شد. نتایج با آزمون تحلیل کوواریانس و T مستقل به کمک نرمافزار SPSS 18 تحلیل شدند.
یافتهها : روش حلقههای پژوهشی، تاثیر مثبت و معنی داری بر مهارتهای ارتباطی (89/7= F و 001/0= p )، نگرش به تحقیق ( 23/7= F و 01/0= p ) و نمره عملی اقدام پژوهی (18/3= t و 003/0= p ) داشت، اما اثر معکوسی بر نمره نظری اقدام پژوهی (33/2= t و 024/0= p ) داشت.
نتیجهگیری: روش حلقههای پژوهشی، روشی نوین بوده که تاثیرات چندگانهای بر رشد دانشجویان دارد. بنابراین پیشنهاد می شود نظامهای آموزش عالی، برای دستیابی به کیفیت این گونه روشها را به کار گیرند.