عظیم محبی

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی الگوی پنج مرحلهای طراحی آموزشی تجربی بر پیشرفتتحصیلی دانشآموزان بود. روش نمونهگیری خوشه ای چندمرحله ای است. چهار مدرسه بهعنوان گروه گواه، و چهار مدرسه دیگر بهعنوان گروه آزمایشی انتخاب شده اند . از مدارس گروه گواه 8 کلاس درس و از مدارس گروه آزمایش نیز 8 کلاس درس به صورت تصادفی در نظر گرفته شد. ابزار مورداستفاده در این پژوهش آزمون کلاس درس بود. روش پژوهش کاربردی، و شبه SPSS آزمایشی است. برای تجزیهوتحلیل دادهها از روش تحلیل واریانس، و با استفاده از نرم افزار 5)در آموزش E) بود. یافتههای این پژوهش حاکی از آن است که الگوی پنج مرحلهای طراحی آموزشی علوم تجربی بر پیشرفتتحصیلی دانشآموزان سال چهارم ابتدایی تأثیرگذار است.

در این مقاله تأثیر الگوی تدریس مبتنی بر رویکرد ساختن گرایی بر عملکرد دانش آموزان و نقش تجربه و مدرک معلمان مورد بررسی قرار گرفته است. برای بررسی این تأثیر از روش پژوهش شبه آزمایشی بهره گرفته شده است. جامعه آماری پژوهش معلمان و دانش آموزان پایه چهارم مدارس عادی شهر تهران است. برای انتخاب نمونه، با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، منطقه 5 آموزش وپرورش از میان مناطق شهر تهران انتخاب شد و از بین مدارس ابتدایی این منطقه، به صورت تصادفی، ابتدا 8 مدرسه انتخاب شد که 4 مدرسه به عنوان گروه گواه و چهار مدرسه به عنوان گروه آزمایشی انتخاب گردیدند. از مدارس گروه آزمایش نیز 8 کلاس و از مدارس گروه گواه نیز 8 کلاس به صورت تصادفی در نظر گرفته شد. معلمان گروه آزمایش، الگوی روش تدریس ساختن گرایی را در تدریس درس «آهن ربا»ی کتاب چهارم ابتدایی در سه جلسه به کار بردند. سپس عملکرد دانش آموزان گروه آزمایش و گروه گواه از طریق آزمون یکسان مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها نشان می داد بین میانگین نمره های دو گروه آزمایش و گواه اختلاف معناداری وجود دارد و عملکرد گروه آزمایش از عملکرد گروه گواه بهتر است. جنسیت دانش آموزان تأثیر معناداری بر میانگین نمرات دو گروه داشت و بین متغیر گروه و جنسیت تعامل معناداری موجود بود. تجربه معلمان تأثیر معنادار بر میانگین نمرات نداشت و بین متغیر گروه و تجربه معلمان تعامل معناداری دیده شد. مدرک تحصیلی معلمان نیز تأثیر معناداری بر میانگین نمرات نداشت و بالاخره بین متغیر گروه و مدرک تحصیلی معلمان هم تعامل معناداری یافت نشد.