کلثوم عباسی شاهکوه

تعامل پذیری ابزاری است که از طریق آن، اتصال میان سیستم ها، اطلاعات و روش های کاری چه در داخل یک سازمان و چه بین سازمان‌ها در سطح ملی، منطقه ای یا بخشی اتفاق خواهد افتاد. سازمان‌ها در اثر تعامل‌پذیر‌شدن با یکدیگر، می توانند خدماتی با کیفیت بهتر و هزینه کم‌تر ارائه دهند. برای آن که سازمان‌ها بتوانند با هم تعامل داشته باشند و اطلاعات مورد نیاز خود را به اشتراک گذارند، لازم است که از چارچوب و مدل های مشخصی استفاده نمایند. هدف این مقاله، ارائه چارچوبی برای تعامل پذیری بین سازمان‌ها با استفاده از تجربه کشورهای مختلف در حوزه تعامل پذیری دولت الکترونیکی است. چارچوب پیشنهادی از ابعاد مختلف کسب‌وکار، اطلاعات، معنایی و فنی تشکیل شده که هر یک از این ابعاد، از مؤلفه های مختلفی تشکیل شده است. چارچوب ارائه شده، با استفاده از نظرات خبرگان اعتبارسنجی شده است.

آینده نگاری به توانایی انسان در تصور کردن مسایل احتمالی آتی گفته می شود و تا باعث پیشرفت می شود. آینده نگاری فرآیندی نظام مند است که به شناسایی فرصتها و نیازهای آینده کمک می کند و سازمانها را در اتخاذ تصمیمات بلندمدت یاری می رساند. نکته حایز اهمیت در آینده نگاری، انجام مطالعات بر اساس چارچوب و فرآیندی ساختار یافته است. این مقاله، تلاش دارد تا با استفاده از روش فراترکیبی، چارچوب فرایندی مناسبی را برای اجرای مطالعات آینده نگاری پیشنهاد دهد. بدین منظور، هفت چارچوب آینده نگاری ارایه شده توسط پژوهشگران و صاحبنظران این حوزه بررسی و چارچوب جدیدی برای مطالعه آینده نگاری بدست آمده است. تفاوت چارچوب ارایه شده با دیگر چارچوبها، ارایه گام هایی جامع تر و توجه به روند زنجیره ارزش اطلاعات است. علاوه بر آن توجه به تاثیر بافتار داخلی و خارجی بر مطالعه آینده نگاری نیز وجه تمایز دیگر این چارچوب می باشد. در نهایت چارچوب پیشنهادی با استفاده از نظرسنجی از خبرگان مورد ارزیابی و تایید قرار گرفته است.