نادر رحمانی

هدف: بررسی سبک زندگی رانندگان جوان تهرانی با تصادفات رانندگی. روش: روش پژوهش همبستگی می باشد و شیوه نمونه گیری به شیوه طبقه ای از مراکز بیمه، بیمارستان ها، کانون های اصلاح و تربیت و زندان بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه افراد تصادف کرده ۱۸ تا ۲۴ ساله شهر تهران بودند. از بین این جامعه، تعداد ۵۷۶ نفر انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه ی سبک زندگی المحمود، سیمونز و ال اسفار می باشد. یافته ها: سابقه تصادف با ابعاد سبک زندگی ارتباط معنادار در سطح (p

در ترافیک، آموزش یکی از سه ضلع مثلث ترافیک بوده و اصول ترافیک را تشکیل می دهد. اصل آموزش در ترافیک متضمن دامنه گسترده ای از آموزش های ترافیک، شامل: آموزش های کلاسیک در مقطع کودکستان، پیش دبستان، دبستان،... و آموزش فرهنگ ترافیک از طریق وسایل ارتباط جمعی و رسانه ها و آموزش های تخصصی و حرفه ای مانند آموزش به استفاده کنندگان از راه نظیر رانندگان، سرنشینان، عابران پیاده و... است. در این تحقیق با توجه به میزان احتمال خطر در عرصه ترافیک برای کودکان و لزوم اصلاح یا تغییر رفتار در این قشر سنی به جهت حفظ ایمنی آنان، مباحثی در خصوص نقش آموزش و فرهنگ سازی در تغییر یا اصلاح در عملکرد و دانش و آموخته های کودکان این مقطع سنی مورد بررسی و پژوهش به صورت تجربی قرار گرفته است. از آنجا که عملکرد افراد، حاصل دانش و درک مفاهیم لازم از محرک های بیرونی در سطح جامعه است، بنابراین تحقیق حاضر در سه بخش دانسته ها، رفتار و مفاهیم ترافیکی تقسیم بندی شده است و برای هر بخش ابزار اندازه گیری با تعدادی سوال به گونه پرسشنامه طراحی شده رفتار عملی کودکان در محیط های شبیه سازی شده مشاهده گردیده است. کودکان مورد تحقیق در دو گروه آزمایش با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی به صورت چند مرحله ای از مقطع پیش دبستان شهر تهران انتخاب شدند. با تحلیل آماری نتایج به دست آمده با استفاده از روش آماری- توصیفی، استنباطی انجام شده که نتایج آن به شرح ذیل است: - آموزش، در ارتقای آگاهی های کودکان از خطرات احتمالی ناشی از تصادفات در عرصه ترافیک، تاثیر مستقیم و مثبتی دارد. - آموزش، در ارتقا و تصحیح رفتار ترافیکی کودکان اثر مستقیم و مثبتی دارد. - آموزش، در ارتقا و درک کودکان از مفاهیم ترافیکی اثر مستقیم و مثبتی دارد.