علیرضا بیاتی

با پیشرفت فنّاوری مفهوم لجستیک تغییرات گسترده ای را تجربه کرد. لجستیک سنتی به دلایلی همچون اندازه گیری عملکرد ضعیف و سنتی، عدم به کارگیری مطلوب از فناوری اطلاعات و...دیگر جوابگوی نیازمندی مشتریان نبود بنابراین به سمت یکپارچگی کارکردها و فرآیندها پیش رفت. با افزایش حوزه مأموریت نیروی دریایی، مدت زمان مأموریت دریانوردی نیز افزایش یافت، لیکن تغییری در نحوه پشتیبانی از یگان های شناور سطحی حاصل نشد. از مشکلات عمده تدارکات فعلی، زمان بر بودن آماده سازی یگان های شناور جهت اعزام به مأموریت برون مرزی می باشد. پژوهش حاضر به روش توصیفی و با رویکرد آمیخته تدوین گردیده و به منظور تبیین الزامات پیاده سازی سامانه تدارکات یکپارچه در مأموریت های برون مرزی ندا جا انجام شده است. جامعه آماری شامل 145 نفر از کلیه صاحب نظران حوزه تدارکات که سابقه خدمت در یگان شناور را داشته و حداقل مدرک کارشناسی و 20 سال سابقه خدمت دارند. از مصاحبه، پرسشنامه و مطالعات کتابخانه ای به عنوان ابزار جمع آوری داده ها استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که به منظور یکپارچه سازی تدارکات یگان های شناور، بایستی موانع یکپارچه سازی حذف و اصل لجستیک یکپارچه در تمام یا بخش های اصلی آن رعایت گردد که عبارت اند از؛ اصلاح ساختار سازمانی تدارکات از وظیفه ای به فرآیند گرایی، تعریف دقیق کلیه اجزاء تدارکات، حذف اجزاء و فعالیت های تکراری، همگرایی در اهداف توسط سطوح مدیریت راهبردی، ایجاد تعامل مؤثر بین کلیه اجزاء، دسترسی کلیه اجزاء به آنچه از مواد و اطلاعات نیاز دارند، ایجاد بانک اطلاعاتی جامع، درک محدودیت های سایر اجزاء، هماهنگی کامل بین جریان اطلاعات و مواد در طول زنجیره تدارکات و کلیه اطلاعات موجود در بخش های مختلف سازمان دارای یک قالب مشخص باشند.