دنی راشر

هدف این پژوهش، مستند سازی دانش تجربی مدیران ورزشی با رویکرد کلان به توسعه اقتصادی  در ورزش کشور ایران بود. روش پژوهش، مطالعه موردی کیفی است و مشارکت کنندگان، مدیران ورزشی کشور هستند. با بهره گیری از روش نمونه گیری هدفمند و تکنیک اشباع نظری، آگاهی دهندگان کلیدی (شامل13نفر) برای شناسایی چارچوب مدل توسعه اقتصادی انتخاب شدند و با آنها مصاحبه به عمل آمد. ابزار مورد استفاده برای شناسایی عوامل مدل توسعه اقتصادی، مصاحبه نیمه ساخت مند (با گروه های کانونی) و مطالعه اسناد بوده است.  برای تامین روایی و پایایی مطالعه از روش ارزیابی لینوکلن و گوبا استفاده شد. مدل پارادایمی این پژوهش بر اساس الگوی پارادایمی استراوس و کوربین طراحی گردید.  در این پژوهش چهار مقوله ایجاد اسپین اف های ورزشی، برون سپاری در نهاد های ورزشی، جمع سپاری در نهاد های ورزشی و توسعه بلاک چین های ورزشی که می تواند بر توسعه اقتصادی تأثیر بگذارد  به عنوان مقوله های مربوط به شرایط علّی شناسایی شدند. توسعه زیر ساخت های ورزشی، توسعه گردشگر ورزشی، ترانفسر بازیکنان و مربیان، میزبانی رویداد های ورزشی، کمک های بین المللی، حقوق بین المللی و محبوبیت ورزش به عنوان عوامل اصلی زمینه ای هستند و دو مقوله عوامل تحریم ها و عوامل عدم فضای باز اقتصادی به عنوان مقوله های مداخله گر در نظر گرفته شدند. بنابراین توجه به بستری جهت پیاده سازی زیر ساخت های ورزشی، توسعه گردشگر ورزشی، ترانفسر بازیکنان و مربیان، میزبانی رویداد های ورزشی، کمک های بین المللی، حقوق بین المللی و محبوبیت ورزش می توانند شرایطی جهت توسعه اقتصادی در ورزش را فراهم نماید.