یونس یاری

هدف از این پژوهش، بررسی عوامل مؤثر بر بهبود مدیریت استعداد در ورزش دانشگاهی (مطالعه موردی: فدراسیون ورزش دانشجویی) بود. ازاین رو تعداد ۱۱۲ پرسشنامه استاندارد مدیریت استعداد ورزش دانشگاهی فیلیپس و راپر (۲۰۰۹)، توسط کارکنان فدراسیون ورزش دانشجویی در سال ۱۴۰1 تکمیل و جمع آوری شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، آزمون کلوموگروف و اسمیرنف برای تعیین نرمال بودن داده ها و مدل سازی معادلات ساختاری از طریق نرم افزارهای SPSS و Smart pls استفاده گردید. نتایج نشان داد که جذب استعداد بر بهبود مدیریت استعداد با ضریب تأثیر 0/49 و مقدار بحرانی 9/176، کشف استعداد بر بهبود مدیریت استعداد با ضریب تأثیر 0/63 و مقدار بحرانی 11/759 توسعه و بهسازی استعداد بر بهبود مدیریت استعداد با ضریب تأثیر 0/29 مقدار بحرانی 4/571 و حفظ و نگهداشت استعداد بر بهبود مدیریت استعداد با ضریب تأثیر 0/58 و مقدار بحرانی 8/087 تأثیر مثبت و معناداری داشته است. بر این اساس کشف استعداد بر بهبود مدیریت استعداد با ضریب تأثیر 0/63 دارای بیشترین تأثیر و توسعه و بهسازی استعداد بر بهبود مدیریت استعداد با ضریب تأثیر 0/29 کمترین تأثیر را داشته است. همچنین ارزیابی مدل محاسبه شاخص نیکویی برازش مدل نشان داد که شاخص GOF این مدل 0.396 به دست آمده است که از مطلوبیت کلی مدل حکایت دارد.