فرزانه کریمی

تمثیل یکی از پرکاربردترین عناصر خیال است که اگرچه بیشترین بروز آن در سبک هندی دیده می شود، شاعران آغازین دوره های شعر فارسی نیز از آن بهره جسته اند. با توجه به اهمیت تمثیل و کارکردهای مختلف آن در یک اثر ادبی، بررسی آثار هر شاعر از این دیدگاه ضروری است. این پژوهش درپی پاسخ به این پرسش است که: کارکرد تمثیل در مثنوی نه سپهر امیر خسرو دهلوی چگونه است؟ هدف این پژوهش بررسی مثنوی نه سپهر او به عنوان اثری خلاقانه و کمترشناخته شده از دیدگاه تمثیل است تا از این رهگذر اثر درخشان امیرخسرو که خود گنجینه ای از تمثیل های برگرفته از سه فرهنگ اسلامی-ایرانی و هندی مجموعه ای از ترکیبات تازه و نیز دائرهالمعارفی از اصطلاحات، مفردات و ترکیبات موسیقی است وهنوز نسخه چاپی و تصحیح شده ای از آن موجود نیست، مورد عنایت بیشتری قرار بگیرد، بنابراین مطالعه دقیق این اثر و بررسی کارکرد تمثیل در آن ضرورت دارد. روش این پژوهش کتابخانه ای و شیوه آن تحلیلی-توصیفی می باشد.

عوامل مختلفی در گذر زمان، به آسیب دیدن خانه های ایرانی منجر شده است. با بررسی اسناد باقی مانده از خانه ی نواب رضوی یزد می توان بخش عمده ای از فضاهای ازدست رفته را بازنمایی کرد و همچنین حدس و گمان در مرمت این خانه ی تاریخی را به حداقل رساند. باور بنیادین این پژوهش آن است که مطالعات تاریخ شفاهی معماری و نیز اسناد تصویری تاریخی موجود، در بازنمایی فضاهای ازدست رفته ی این بنا تأثیرگذار است. تاکنون پژوهش هایی درباره ی خانه های تاریخی یزد صورت گرفته، اما کمتر پژوهشی با استفاده از اسناد تاریخ شفاهی به بازنمایی فضاهای خانه ها پرداخته است. روش داده اندوزی در این پژوهش، مطالعات کتابخانه ای و میدانی است. این مقاله بر آن است تا به بازنمایی روابط کالبدی و کاربری ریزفضاهای ازدست رفته ی معماری خانه ی تاریخی نواب رضوی یزد دست یابد.

خصوصیات کالبدی اجزا، معیاری است برای دسته بندی ویژگی های مساجد نخستین ایرانی و آشکار ساختن شباهت ها و تفاوت های آن ها. مطالعه مقایسه ای این ویژگی ها راهکاری برای تحلیل چگونگی و چرایی تفاوت های مساجد قرون نخست تا چهارم ایران و تفاوت های کالبدین اجزای آن ها ارائه می دهد. بررسی این خصوصیات کالبدین براساس کاربرد عناصر بصری و مطالعه مقایسه ای آن ها به منظور دسته بندی ویژگی های نخستین مساجد ایرانی تاکنون به شکل روشمند صورت نگرفته است. در این پژوهش، که داده اندوزی در آن براساس مطالعات کتابخانه ای و میدانی بوده، ده مسجد از مساجد باقیمانده از سده های یکم تا چهارم هجری در ایران بررسی شده است. بنا به یافته های پژوهش، سه فرم اصلی مساجد نخستین ایران بر اساس عناصر تشکیل دهنده پلان و بررسی مفاهیم بصری در نمونه ها آشکار شده است. این یافته ها همچنین، تفاوت های آشکاری در بخش های جزئی تر نخستین مساجد را نشان می دهند.