سیده لیلا صابری فتحی

ارتباطات یکی از مهم ترین فرآیندهای مدیریتی است و ماهیت شغل یک مدیر ایجاب می کند که با کارکنان و مشتریان ارتباط برقرار کند. لذا پژوهش حاضر با هدف ارائه مدلی برای کاربرد سبک ارتباط تساوی مدیران در دانشگاه علوم پزشکی مشهد تدوین شد. راهبرد پژوهش در بخش کیفی، تحلیل تم و در بخش کمّی، پیمایش بود. جامعه آماری بخش کیفی خبرگان و مدیران دانشگاه علوم پزشکی مشهد  بودند که با استفاده از اصل اشباع و روش نمونه گیری 12نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و در بخش کمّی مدیران دانشگاه علوم پزشکی مشهد به تعداد 130 نفر بوده اند که تعداد 97 نفر به عنوان نمونه به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. روش گردآوری داده ها در این پژوهش، مصاحبه و پرسشنامه بوده و برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش دربخش کیفی از نرم افزار مکس کیودا  و در بخش کمّی SPSS 22  و نرم افزار پی ال اس استفاده شده است. یافته های پژوهش شامل 3 دسته شرایط مدیر، شرایط شغلی و شرایط زیردستان است. همچنین در بخش کمّی، نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که مدل مذکور از روایی لازم برخوردار است. با توجه به نتایج پژوهش، مدیران دانشگاه علوم پزشکی مشهد می توانند از سبک تساوی جهت تشکیل گروه های غیررسمی و افزایش انگیزه کارکنان همسو با اهداف سازمان استفاده نمایند که در نهایت منجر به مشارکت بیشتر کارکنان برای دستیابی به اهداف سازمان می شود.

هدف: سبک هاى ارتباطی یکى از عناصر کلیدى در مدیریت و مبنای اساسی و ضرورى براى مدیران کارآمد در برقراری ارتباط با کارکنان است. پژوهش حاضر با هدف ارائه مدلی برای کاربرد سبک ارتباط کنترلی مدیران در دانشگاه علوم پزشکی مشهد تدوین شده است.روش پژوهش: راهبرد پژوهش حاضر در بخش کیفی، تحلیل تم و در بخش کمی، پیمایش است. حجم نمونه در بخش کیفی با استفاده از اصل اشباع، 12 نفر و در بخش کمی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، 97 نفر از مدیران دانشگاه علوم پزشکی مشهد برآورد شده است. روش گردآوری داده ها در این پژوهش مصاحبه و پرسشنامه بوده و برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش در بخش کیفی از نرم افزار مکس کیودا و در بخش کمی از SPSS 22 و نرم افزار پی ال اس استفاده شده است. یافته ها: یافته های پژوهش شامل 3 مقوله با عنوان شرایط مدیر، شرایط شغلی و شرایط زیردستان و 6 مولفه می باشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، مدیران دانشگاه علوم پزشکی مشهد می توانند از سبک کنترلی در شرایط بحرانی و زمانی که کارمندان دچار ابهام و عدم اطمینان در نحوه انجام کار می باشند، جهت حرکت در راستای اهداف سازمان و افزایش بهره وری استفاده نمایند.