زهره گندمی نژاد

هدف از انجام پژوهش حاضر، پیش بینی پیشرفت تحصیلی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی بر اساس عزت نفس و خودتنظیمی تحصیلی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی بود که به مراکز توانبخشی شهر تهران در سال 1402 مراجعه کرده بودند و توانایی پاسخگویی به سوالات پرسشنامه های پژوهش را داشتند. تعداد اعضای نمونه 100 نفر در نظر گرفته شد و نمونه گیری دو مرحلهای به صورت انتخاب چندین مرکز توانبخشی در دسترس در مرحلهی اول و سپس به صورت تصادفی ساده و با استفاده از قرعهکشی از بین مراجعه کنندگان به این مراکز (مرحلهی دوم) صورت گرفت. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامههای پیشرفت تحصیلی فام و تیلور (1994)، عزت نفس روزنبرگ (1965) و خودتنظیمی تحصیلی بوفارد و همکاران (1995) بود که از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه گام به گام با استفاده از نرمافزار SPSS-24  بهره برده شد. نتایج نشان داد که بین پیشرفت تحصیلی و عزت نفس؛ و بین پیشرفت تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل آماری حاکی از آن بود که عزت نفس و خودتنظیمی تحصیلی، توان پیش بینی پیشرفت تحصیلی را دارند.

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، پیش بینی سلامت روان بر اساس بازداری هیجانی با نقش میانجی اضطراب در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی است. روش پژوهش: این پژوهش از نوع همبستگی با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه کودکان (10 تا 12 سال) دچار نقص توجه-بیش فعالی که به مراکز توانبخشی شهر تهران مراجعه کردهاند و توانایی پاسخگویی به سوالات پرسشنامه های پژوهش را داشتند بود که 100 نفر از آنها به عنوان نمونه به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری در این پژوهش پرسشنامههای بازداری هیجانی راجر و نجاریان (1987)، سلامت روان کودکان جلینک و همکاران (1986) و اضطراب آشکار کودکان رینولدز و ریچموند (1978) بود که همگی از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از دو روش توصیفی (شاخصهای مرکزی و پراکندگی) و استنباطی (معادلات ساختاری) از نرم افزار SPSS-V23 و Lisrel-V8.8 استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که بازداری هیجانی میتواند به صورت مستقیم و غیرمستقیم (با نقش میانجی اضطراب)، سلامت روان را پیشبینی کند (05/0=P). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج پژوهش حاکی از آن بود که اضطراب در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی، در رابطه بین سلامت روان و بازداری هیجانی، نقش میانجی دارد.