زهره گندمی نژاد

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، پیش بینی سلامت روان بر اساس بازداری هیجانی با نقش میانجی اضطراب در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی است. روش پژوهش: این پژوهش از نوع همبستگی با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه کودکان (10 تا 12 سال) دچار نقص توجه-بیش فعالی که به مراکز توانبخشی شهر تهران مراجعه کردهاند و توانایی پاسخگویی به سوالات پرسشنامه های پژوهش را داشتند بود که 100 نفر از آنها به عنوان نمونه به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری در این پژوهش پرسشنامههای بازداری هیجانی راجر و نجاریان (1987)، سلامت روان کودکان جلینک و همکاران (1986) و اضطراب آشکار کودکان رینولدز و ریچموند (1978) بود که همگی از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از دو روش توصیفی (شاخصهای مرکزی و پراکندگی) و استنباطی (معادلات ساختاری) از نرم افزار SPSS-V23 و Lisrel-V8.8 استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که بازداری هیجانی میتواند به صورت مستقیم و غیرمستقیم (با نقش میانجی اضطراب)، سلامت روان را پیشبینی کند (05/0=P). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج پژوهش حاکی از آن بود که اضطراب در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی، در رابطه بین سلامت روان و بازداری هیجانی، نقش میانجی دارد.