آیسان پاشایی فخری

مطالعه حاضر با هدف مقایسه انگیزه و پیشرفت تحصیلی بین دانشجویان استعداد درخشان و از طریق آزمون، فنی و مهندسی دانشگاه تبریز صورت گرفت. در این پژوهش کاربردی و توصیفی، 58 نفر از دانشجویان فنی مهندسی با استفاده از جدول مورگان و از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسش نامه معیار انگیزه تحصیلی (AMS) والرند و پیشرفت تحصیلی بر اساس معدل نیمسال قبل استفاده شد که با استفاده از نرم افزار 21 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و آلفای کرونباخ برای پرسش نامه 84/0 محاسبه شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های t مستقل و t تک نمونه ای استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد تفاوت معنی داری در متغیر انگیزه و پیشرفت تحصیلی بین دانشجویان استعداد و از طریق آزمون فنی و مهندسی وجود دارد و میزان این متغیرها در دانشجویان درخشان و از طریق آزمون فنی و مهندسی بالاتر از حد متوسط است. همچنین بین متغیرهای ذکر شده در دانشجویان پسر استعداد درخشان و از طریق آزمون، تفاوت وجود دارد اما بین دختران این دو گروه، تفاوتی مشاهده نشد. به طور کلی مقایسه عملکرد دانشجویان، معیار مناسبی جهت بررسی میزان کارایی برنامه ها و تحقق اهداف آموزش عالی است که بر اساس آن، می توان برنامه ها را تقویت یا اصلاح کرد.

پژوهش حاضر با هدف تعیین نیمرخ های انگیزش تحصیلی دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد استعداد درخشان و عادی دانشگاه تبریز با استفاده از تحلیل مبتنی بر فرد و همچنین تبیین تفاوت پیشرفت تحصیلی دانشجویان با توجه به این نیمرخ ها صورت گرفته است. روش این پژوهش، توصیفی و از نوع پیمایشی بود. بر اساس جدول مورگان تعداد 260 نفر از دانشجویان (130نفر استعداد درخشان و 130 نفر عادی) دانشگاه تبریز انتخاب شدند که مقیاس انگیزش تحصیلی AMS والرند (1992) استفاده شده و معیار پیشرفت تحصیلی نیز معدل ترم قبل دانشجویان در نظر گرفته شده است. برای تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 21SPSS از روش تجزیه خوشه ای سلسله مراتبی و تحلیل واریانس یک راهه (ANOVA) و تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) بهره گرفته شد. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل خوشه ای، سه خوشه انگیزشی در دانشجویان عادی: 9/36درصد در خوشه کمیت بالا(انگیزش درونی و بیرونی بالا و بی انگیزشی پایین)؛ 9/46 درصد در کمیت متوسط(سطوح متوسط در هر سه خوشه)؛ 2/16 درصد در کمیت پایین (انگیزش درونی و بیرونی پایین و بی انگیزشی بالا) و در دانشجویان استعداد درخشان 6/44درصد در خوشه کمیت بالا(انگیزش درونی و بیرونی بالا و بی انگیزشی پایین)؛ 6/44 درصد در کمیت متوسط(سطوح متوسط در هر سه خوشه)؛ 8/10 درصد در کمیت پایین (انگیزش درونی و بیرونی پایین و بی انگیزشی بالا) قرار گرفتند. همچنین یافته های پژوهش حاکی از عدم وجود تفاوت پیشرفت تحصیلی دانشجویان با استعداد و عادی در خوشه های انگیزشی می باشد