سکینه فلاحتی

این مطالعه با هدف مقایسه متغیرهای انگیزش پیشرفت تحصیلی و استرس در دانشجویان استعداد درخشان و عادی دانشگاه تبریز صورت گرفت. روش تحقیق از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان استعداد درخشان و عادی مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تبریز در سال ۱۳۹۸ بود. نمونه آماری موردمطالعه 260 نفر از دانشجویان شامل:130 نفر دانشجوی استعداد درخشان (طبق معیارهای دفتر گروه استعداد درخشان وزارت علوم تحقیقات و فناوری) و 130 نفر دانشجوی عادی (از طریق آزمون) بود که با استفاده از جدول مورگان و از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد استرس دانشجویی پولادی ری شهری (1374) و پرسشنامه انگیزش پیشرفت هلمریچ و اسپنس (1977) استفاده گردید که براساس مقیاس لیکرت نمره گذاری شد. داده ها با نرم افزار 21SPSS تجزیه وتحلیل شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس چند متغیری) استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که فرضیه های مربوط به تفاوت میانگین متغیرهای انگیزش پیشرفت و استرس دانشجویی در دانشجویان استعداد درخشان و عادی تأیید نشد. 

مطالعه حاضر با هدف مقایسه انگیزه و پیشرفت تحصیلی بین دانشجویان استعداد درخشان و از طریق آزمون، فنی و مهندسی دانشگاه تبریز صورت گرفت. در این پژوهش کاربردی و توصیفی، 58 نفر از دانشجویان فنی مهندسی با استفاده از جدول مورگان و از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسش نامه معیار انگیزه تحصیلی (AMS) والرند و پیشرفت تحصیلی بر اساس معدل نیمسال قبل استفاده شد که با استفاده از نرم افزار 21 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و آلفای کرونباخ برای پرسش نامه 84/0 محاسبه شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های t مستقل و t تک نمونه ای استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد تفاوت معنی داری در متغیر انگیزه و پیشرفت تحصیلی بین دانشجویان استعداد و از طریق آزمون فنی و مهندسی وجود دارد و میزان این متغیرها در دانشجویان درخشان و از طریق آزمون فنی و مهندسی بالاتر از حد متوسط است. همچنین بین متغیرهای ذکر شده در دانشجویان پسر استعداد درخشان و از طریق آزمون، تفاوت وجود دارد اما بین دختران این دو گروه، تفاوتی مشاهده نشد. به طور کلی مقایسه عملکرد دانشجویان، معیار مناسبی جهت بررسی میزان کارایی برنامه ها و تحقق اهداف آموزش عالی است که بر اساس آن، می توان برنامه ها را تقویت یا اصلاح کرد.