پرنیان فلاحتگر

هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تأثیر ناگویی هیجانی بر پرخاشگری در دانش آموزان مقطع متوسطه با نقش تعدیلگر ورزش های الکترونیکی و ارائه مدل می باشد. این تحقیق از لحاظ استراتژی توصیفی-پیمایشی بوده و از لحاظ شکل فرضیات به صورت علی می باشد. جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد ارائه شده در تحقیقات معتبر خارجی و داخلی شامل مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو: مقیاس پرخاشگری باس و همکاران و مقیاس ورزش های الکترونیکی استفاده شد. همچنین به منظور بررسی روایی سازه پرسشنامه ها از تحلیل عاملی تأییدی مرتبه اول و دوم استفاده شد. پایایی درونی سؤالات پرسشنامه های مورد استفاده از روش آلفای کرونباخ استفاده شد و در این تحقیق همان طور که مشاهده می شود این ضریب بالای 7/0 بوده که نشان از پایایی قابل قبول پرسشنامه ها دارد. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی دانش آموزان پسر ناحیه 2 آموزش وپرورش شهر مشهد می باشد. به منظور بررسی تجربی و کاربردی تحقیق نمونه 400 نفری از نوجوانان دانش آموز در حال تحصیل انتخاب شدند. در این تحقیق در بخش آمار توصیفی و بررسی ارتباط بین متغیرهای تحقیق از نرم افزار SPSS ویرایش 25 و در بخش معادلات ساختاری از نرم افزار Smart pls ویرایش 3 به منظور طراحی مدل تحقیق استفاده گردید. طبق نتایج مشخص شد مقدار برازش SRMR برابر با ( 078/0) که در سطح معناداری 05/0 پایین تر از مقدار 08/0 است. بنابراین مدل ساختاری تحقیق از برازش مطلوبی برخوردار است. از یافته های تحقیق می توان بیان داشت که دانش آموزان به واسطه سن و سال و حساسیت های خاص سنین نوجوانی، غالباً با مشکلات روان شناختی متعددی از جمله بروز خشم کنترل نشده، بروز هیجانات ناشی از درس و مدرسه مواجه هستند و احتمال تجربه موارد ناخوشایندی همچون پرخاشگری اجتماعی در آنان زیاد است؛ لذا پیشنهاد می شود با استفاده صحیح و برنامه ریزی شده از پتانسیل ورزش های الکترونیک نیز، بسترهای کاهش رفتارهای پرخاشگرانه تسهیل یابد.