فرهاد غلامی

زمینه و هد ف: با توجه به همبستگی بین مشکلات عروقی با لیپوپروتئین کلسترول کم چگال (LDL)، هد ف از انجام این تحقیق، بررسی رابطه بین سطح پایه LDL با شاخص های سختی شریانی شامل شاخص عروقی قلبی- مچ پایی (CAVI) و شاخص مچ پایی بازویی (ABI)، د ر حالت پایه و متعاقب مصرف گلوکز و فعالیت ورزشی بود . روش تحقیق: این پژوهش به صورت مد اخله ای و کارآزمایی بر روی 82 آزمود نی غیرفعال (40 زن و 42 مرد ) د ر رد ه سنی ۲۰ تا ۴۵ سال از شهرستان شاهرود انجام گرفت. بعد از ۱۲ ساعت ناشتایی، میزان LDL آزمود نی ها اند ازه گیری شد . سپس اند ازه گیری شاخص های ترکیب بد ن و سختی شریانی (CAVI و ABI) د ر حالت پایه صورت گرفت. د ر اد امه، پروتکل فعالیت ورزشی مشتمل بر 30 د قیقه فعالیت حاد استقامتی با ۶۵ د رصد حد اکثر ضربان قلب ذخیره بر روی نوار گرد ان انجام شد . پس از 30 د قیقه از اتمام فعالیت، ۷۵ گرم گلوکز محلول د ر ۲۲۵ میلی لیتر آب، مصرف گرد ید و به د نبال آن، 60 د قیقه استراحت غیر فعال صورت گرفت. د ر انتها، سختی شریانی مجد د اند ازه گیری شد . تجزیه و تحلیل د اد ه ها با استفاد ه از روش رگرسیون خطی و آزمون t همبسته د ر سطح معنی د اری 0/05≥p صورت گرفت. یافته ها: بین سطوح LDL و سطوح پایه شاخص CAVI د ر هر د و گروه زنان و مرد ان، رابطه معنی د اری وجود ند اشت (0/05>p). ولی بین سطح پایه LDL و تغییرات شاخص CAVI (تغییرات مرحله د وم اند ازه گیری پس از مد اخله به نسبت سطوح استراحت) د ر هر د و گروه زنان و مرد ان، همبستگی معنی د اری مشاهد ه شد (0/001=p). از طرف د یگر، تغییرات شاخص ABI (تغییرات مرحله د وم اند ازه گیری پس از مد اخله به نسبت سطوح استراحت) فقط با LDL مرد ان همبستگی معنی د اری د اشت (0/01=p). نتیجه گیری: سطح پایه LDL می تواند یک پیش بینی کنند ه وابسته به جنسیت، د ر پاسخ سختی شریانی به فعالیت بد نی و مصرف گلوکز باشد . 

زمینه و هدف : تغذیه نامناسب و افزایش رفتارهای غیرفعال، خطر بیماری های مزمن از جمله بیماری های قلبی- عروقی، فشارخون، سختی شریانی و دیابت را افزایش می دهد؛ در حالی که فعالیت بدنی می تواند در تعدیل این شرایط نقش داشته باشد. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر شدت های مختلف فعالیت هوازی قبل از مصرف گلوگز، بر شاخص عروقی قلبی – مچ پایی (CAVI) متعاقب آن، در زنان فعال و غیر فعال بود. روش تحقیق : تحقیق از نوع نیمه تجربی و شرکت کنندگان را  27 نفر زن، شامل 15 بازیکن فوتسال در گروه فعال و 12 دانشجوی غیرتربیت بدنی در گروه غیر فعال در دامنه سنی 18 تا 35 سال؛ تشکیل می دادند. هر گروه طی سه روز مجزا (دویدن با یکی از شدت های 25، 65 و 85 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره) به صورت متقاطع در تحقیق شرکت کردند. در هر جلسه ابتدا CAVI اندازه گیری شد. در مرحله بعد دویدن بر روی نوارگردان (با یکی از سه شدت انتخابی) اجرا شد و پس از گذشت 15دقیقه، مقدار 75 گرم گلوکز مصرف گردید. با سپری شدن 15 و 45 دقیقه پس از مصرف گلوکز، مرحله دوم و سوم اندازه گیری CAVI انجام گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر  و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 0/05>p استفاده شد. یافته ها : هرچند در ابتدای هر سه جلسه، CAVI  گروه غیرفعال بالاتر بود؛ مصرف گلوکز متعاقب اجرای فعالیت با دو شدت 25 درصد (0/005=p) و 65 درصد (0/01=p) حداکثر ضربان قلب ذخیره، موجب تغییر معنی دار CAVI درگروه فعال به نسبت گروه غیرفعال شد؛ بدان معنی که کاهش CAVI متعاقب این دو فعالیت و مصرف گلوکز در گروه فعال رخ داد. نتیجه گیری : به نظر می رسد پاسخ دهی سختی شریانی زنان فعال و غیرفعال به مصرف گلوکز پس از فعالیت بدنی، به ویژه در شدت های پایین، از الگوی متفاوتی پیروی می کند.