نرگس ارسلان یاسین

هدف تحقیق حاضر تاثیر زمان ارائه انواع القای هیجانی و خواب شبانه بر مکانیسم های تحکیم و بازتحکیم حافظه حرکتی بود. 60 دانشجو بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه کنترل، گروه های آزمایشی (القای هیجانی ناخوشایند قبل و بعد از یادداری) و (القای هیجانی خوشایند قبل و بعد از یادداری) تقسیم شدند. پژوهش دارای یک مرحله اکتساب و چهار مرحله فراخوانی بود. اکتساب در روز اول در ساعت 9 صبح و بلافاصله بعد از آن اولین فراخوانی (Train1) انجام شد؛ دومین و سومین فراخوانی ( Train3وTrain2 ) به ترتیب در ساعات 12 و 16 روز دوم و چهارمین فراخوانی (Train4) در ساعت 12 روز سوم انجام شد. همچنین به آزمودنی های گروه اول و دوم به ترتیب (قبل و بعد از Train2)، قطعه فیلم 3 دقیقه ای و چند قطعه عکس شامل صحنه هایی از دعوا و آسیب در میادین ورزشی و گروه سوم و چهارم، قطعه فیلم سه دقیقه ای و چند قطعه عکس شامل صحنه های از برد در میادین ورزشی ارائه شد. یافته ها نشان داد در گروه کنترل، فواصل تمرین آسایی از بلوک ششم مرحله اکتساب تا Train4 بازتحکیم و بهبود حافظه حرکتی را به دنبال داشت (p<0/05). القای هیجانی در فواصل تمرین آسایی و به ویژه بعد از خواب شبانه باعث بهبود تحکیم و بازتحکیم حافظه حرکتی شد و این بهبود به نفع گروه القای هیجانی ناخوشایند بود (p<0/05). توصیه می شود یادگیرنده در هنگام یادگیری از خواب و محرک های هیجانی مطلوب بهره مند شود.