فریق میروقشلاق

گسترش بیماری کرونا و اضطراب کرونا با تعطیلی مدارس و تغییر سریع شیوه آموزشی، بر زندگی تحصیلی و آموزشی دانش آموزان تأثیرگذار بوده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه اضطراب کرونا با بهزیستی تحصیلی دانش آموزان با توجه به نقش میانجیگری امید تحصیلی بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دوره اول و دوم متوسطه شهر ارومیه است (حدوداً 20000 نفر)، نمونه پژوهش شامل 400 نفر است که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده اند. جهت جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه، مقیاس اضطراب کرونا ویروس ( CDAS ) (علی پور و همکاران، 1398)، مقیاس امید به تحصیل ( AHS ) (خرمایی و کمری، 1395)، و پرسشنامه استاندارد بهزیستی تحصیلی پیترینن و همکاران (2014) استفاده شد که به صورت آنلاین در اختیار دانش آموزان قرار گرفت. داده های جمع آوری شده به وسیله آزمون تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار لیزرل مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته های به دست آمده در سطح (01/0 > P ) نشان داد بین اضطراب کرونا با امید تحصیلی و بهزیستی تحصیلی دانش آموزان رابطه منفی و معناداری وجود دارد و امید تحصیلی نقش میانجیگری را بین اضطراب کرونا و بهزیستی تحصیلی دانش آموزان ایفا می کند. درنتیجه افزایش اضطراب کرونا با کاهش امید به تحصیل همراه می شود و این کاهش امید تحصیلی منجر به کاهش بهزیستی دانش آموزان می گردد. بر این اساس، نیاز است تا مدارس و نظام آموزشی در زمان حضور بیماری کرونا و پس ازآن، آموزش ها، اقدامات و مشاوره های لازم را برای بهبود اضطراب کرونا، بهزیستی تحصیلی و امید تحصیلی دانش آموزان انجام دهند.

زمینه و هدف: کووید-19 برای بهداشت عمومی یک نگرانی بین المللی است. ظهور بیماری نوپدید و همه گیر شدن آن، علاوه بر تهدید بر سلامت جسمی، سلامت روانی را نیز درگیر کرده است. هدف پژوهش حاضر مطالعه کیفیت خواب براساس شیوع بیماری کووید 19 در کاربران شبکه های اجتماعی در ایران بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی و پیمایشی بود. جامعه آماری کلیه کاربران تلگرام و واتساپ بودند. تعداد 443 نفر به صورت روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه پاسخ دادند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه آنلاین کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI) استفاده گردید. یافته ها: یافته های به دست آمده نشان داد که میانگین و انحراف استاندارد کیفیت خواب در بین پاسخگویان برابر با (44/ 8± 02/11) بود که در حدود 3/53 درصد دارای کیفیت خواب نامناسب و 7/46 درصد کیفیت خواب مناسب داشتند. تأخیر در خواب (4/77 درصد)، کارایی خواب (6/85)، اختلالات خواب دارای (7/67) بالاترین میزان کیفیت نامناسب بودن را داشتند، درحالی که کیفیت ذهنی خواب (1/32) و مصرف دارو (1/13) کیفیت مناسب داشتند. همچنین تأخیر در خواب و اختلال در خواب در بین زنان بالاتر از مردان بود. کیفیت ذهنی خواب، کارایی خواب و اختلال عملکرد روزانه در بین افراد متأهل به گونه ای معنادار بالاتر از افراد مجرد است. نتیجه گیری: ویروس کووید-19 بر مؤلفه های کیفیت خواب تأثیر می گذارد به گونه ای که افرادی که تجربه کرونا را داشته اند به استثنای کارایی خواب، در سایر مؤلفه های کیفیت خواب عملکرد پایین تری داشتند. کیفیت خواب در بین افراد فاقد به طور معناداری بالاتر از افراد دارای بیماری مزمن است. کیفیت خواب در بین افراد دارای والدین با بیماری مزمن معناداری پایین تر از افراد بدون والدین با بیماری مزمن می باشد.