مینو میری

سابقه و هدف: همه گیری ویروس کرونا یکی از مهم ترین وقایع اجتماعی بشر در قرن حاضر است که اثرات ناشی از آن سازگاری همه گروه های سنی را تحت الشعاع قرار داده است. ازاین رو، مطالعه حاضر با هدف نقش سرمایه معنوی و صبر در پیش بینی میزان سازگاری عاطفی دانشجویان انجام شد.

پژوهش حاضر، با هدف بررسی عوامل مؤثر بر انگیزش دانشجویان دانشگاه فرهنگیان و ارائه مدل ساختاری آن انجام شد. روش پژوهش، ترکیبی از نوع اکتشافی متوالی است که با استفاده از روش تحلیل مضمون و توصیفی - پیمایشی انجام شده است. مشارکت کنندگان بخش کیفی پژوهش، شامل کلیه دانشجویان ممتاز دانشگاه فرهنگیان استان خراسان جنوبی بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند 15 نفر به عنوان مشارکت کننده انتخاب شدند. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانشجویان دانشگاه فرهنگیان در سال تحصیلی 98-97 بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی نسبتی 311 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختاریافته و پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی ابزار اندازه گیری در بخش کیفی با استفاده از روش توافق کدگذاران و نرم افزار MAXQDA و در بخش کمی، از طریق روایی همگرا و روایی واگرا با استفاده از نرم افزار PLS2 تأیید شد. پایایی پرسشنامه بر اساس سه معیار ضرایب بارهای عاملی، آلفای کرونباخ (86 / 0) و پایایی ترکیبی (5 / 85) بررسی شد. نتایج بخش کیفی پژوهش، بیانگر 27 مضمون پایه، 9 مضمون سازمان دهنده و 5 مضمون فراگیر بود. همچنین، نتایج بخش کمی پژوهش نشان داد مدل ساختاری انگیزش دانشجویان دارای پنج بعد آموزشی، فردی، اجتماعی - فرهنگی، اقتصادی و محیطی بود که ابعاد آموزشی (40 / 0) و محیطی (36 / 0) نقش مؤثرتری در تبیین الگوی ساختاری انگیزش دانشجویان دارد. در مجموع، این ابعاد پنج گانه 95 / 0 از تغییرات انگیزش تحصیلی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان را تبیین می کنند. از این رو، پیشنهاد می شود به منظور بهبود وضعیت انگیزش تحصیلی دانشجویان باید در گام اول، توسعه خدمات آموزشی و فضای فیزیکی مورد توجه قرار گیرد.

پژوهش حاضر به منظور پیش بینی سازگاری دانش آموزان بر اساس فرهنگ مدرسه ای با نقش میانجی کیفیت زندگی در مدرسه انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی و ازنوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان پسر پایه نهم شهرستان بیرجند در سال تحصیلی 1402-1401 به تعداد 2444 نفر بودند که طبق جدول کرجسی و مورگان و با روش نمونه گیری تصادقی خوشه ای چندمرحله ای، 334 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. اﺑﺰار پژوهش، پرسشنامه های فرهنگ مدرسه هیگینز دی الساندرو و ساد (1988)، سازگاری دانش آموزان سینها وسینگ (1993) و کیفیت زندگی در مدرسه ویلیامز و باتن (1981) بودند. از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رویکرد معادلات ساختاری و نرم افزارهایSPSS-26 و AMOS جهت تحلیل داده ها استفاده شد. بررسی ها نشان میدهد تمامی ضرایب مسیر مستقیم مربوط به رابطه بین فرهنگ مدرسه ای با کیفیت زندگی در مدرسه و سازگاری دانش-آموزان، مثبت و معنی دار است(01/0>p). همچنین ضریب مسیر رابطه غیرمستقیم بین فرهنگ مدرسه ای با سازگاری، از طریق متغیر میانجی کیفیت زندگی در مدرسه، در سطح آلفای 01/0 معنی دار است. شاخص برازندگی ریشه واریانس خطای تقریب برابر ۰۷۶/0 و ریشه استاندارد واریانس باقی مانده برابر با ۰۵۴/0 است که نشان دهنده برازش مطلوب مدل است. باتوجه به یافته ها، میتوان از طریق فرهنگ مدرسه ای و کیفیت زندگی در مدرسه، سازگاری دانش آموزان را پیش بینی کرد. لذا نتایج پژوهش دارای تلویحات کاربردی برای مداخلات روانی-تربیتی است که با بهبود کیفیت و شرایط زندگی تحصیلی دانش آموزان در مدرسه و رشد فرهنگ مدرسه ای به کمک مدیران، معلمان و مشاوران مدارس، سازگاری دانش آموزان رشد یابد

سابقه و هدف: پرستاران در محل کار خود تحت فشارهای روحی و روانی فراوانی هستند؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خوش بینی و تجارب معنوی در پیش بینی فشار روانی پرستاران انجام شده است. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری تمامی پرستاران بخش کرونایی و اورژانس بیمارستان ولیعصر بیرجند در دو ماه ابتدایی سال 1401 بودند که 104 نفر شامل همه افراد جامعه به صورت سرشماری و به روش نمونه گیری دردسترس در مطالعه شرکت کردند و به پرسش نامه تجارب معنوی آندروود و ترسی، خرده مقیاس خوش بینی پرسش نامه سرمایه روان شناختی لوتانز و همکاران و پرسش نامه استرس شغلی پرستاری گری تافت و اندرسون پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با کمک نرم افزار SPSS نسخه 24 انجام شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده اند. یافته ها: نتایج نشان داد که همبستگی محاسبه شده بین تجارب معنوی (603/0-=r) و خوش بینی (416/0-=r) با فشار روانی منفی بود (۰۱/0>P) و مؤلفه های تجارب معنوی و خوش بینی ۸/۴۶% از واریانس فشار روانی را تبیین کردند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش اهمیت خوش بینی و تجارب معنوی را در کاهش فشار روانی پرستاران نشان می دهد؛ بنابراین در جهت کاهش فشار روانی پرستاران، تقویت خوش بینی و تجارب معنوی در قالب کارگاه های آموزشی در بیمارستان ها و مراکز مراقبت سلامت توصیه می شود.